Ежы Мікалай Гільзен
біскуп смаленскі, перакладчык
Ежы Мікалай Гільзен (польск.: Jerzy Mikołaj Hylzen; 6 снежня 1692, Дагда — 24 красавіка 1775, Варшава) — вялікалітоўскі рымска-каталіцкі і дзяржаўны дзеяч, пісьменнік і перакладчык.
Ежы Мікалай Гільзен | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
 | |||||||
| |||||||
| Папярэднік | Антоній Юзаф Война | ||||||
| Пераемнік | Антоні Эразм Валовіч[d] | ||||||
| |||||||
| Дыяцэзія | Смаленская дыяцэзія | ||||||
| Папярэднік | Багуслаў Гасеўскі | ||||||
| Пераемнік | Габрыэль Вадзынскі | ||||||
| Дзейнасць | каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
| Нараджэнне | 6 снежня 1692[1] | ||||||
| Смерць | 24 красавіка 1775[1] (82 гады) | ||||||
| Дынастыя | Гільзены[d] | ||||||
| Бацька | Ежы Канстанцін Гільзен[d] | ||||||
| Маці | Ганна Рэгіна Шімельпфеніг фон дэр Ое[d] | ||||||
| Узнагароды |  | ||||||
Біяграфія
З шляхецкага роду Гільзенаў. 11 кастрычніка 1738 года абраны канцлерам Віленскага капітула. З дапамогай Сапегаў як рэгент каралеўскай канцылярыі стаў 10 чэрвеня 1740 года пісарам вялікім літоўскім. Прызначаны смаленскім біскупам 13 лютага 1746 года (паводле іншых звестак, 10 мая 1745[2]). У 1758 перадаў кіраўніцтва ў дыяцэзіі каад’ютару Габрыэлю Вадзынскаму. У 1759 годзе ўзнагароджаны Ордэнам Белага Арла. 17 ліпеня 1763 года адмовіўся ад кіравання дыяцэзіяй.
Перакладаў Паала Сеньеры, Ларэнца Скуполі.
Творы
- Wojna duchowna Wawrzyńca Scupoli (1746)
- Opisanie historyczne obyczajów pierwszych chrześcijan według Klaudiusza Fleury (1746)
- Reguły kazań (1747)
- Pisma Bożego… wybrane rozdziały (1755)