Даянч

«Даянч» (туркм.: Daýanç) — незалежны туркменскі часопіс. Галоўны рэдактар — журналіст і філосаф Мухамедмурад Саламатаў, вядомы на Захадзе як «туркменскі Сахараў»^[1]. Выдаваўся ў 1991—1992 гадах у Маскве на рускай і туркменскай мовах. У выданні прымала ўдзел інтэлігенцыя з руху «Агзыбірлык» і іншых груп, апазіцыйных Ніязаву^[2].

«Даянч»
Тып	часопіс
Заснавальнік	Мухамедмурад Саламатаў
Галоўны рэдактар	Мухамедмурад Саламатаў
Заснавана	1991
Спыненне публікацый	1992
Мова	руская, туркменская
Галоўны офіс	Масква

Зарэгістраваны 25 красавіка 1991 года Дзяржаўным камітэтам СССР па друку ў Маскве^[3]. У верасні 1991 года быў падпісаны да друку першы нумар выдання^[4], дзе была змешчана фатаграфія туркменскай жанчыны з ахапкам галля на спіне. Жанчына сімвалізуе сабой Туркменію. 11 сакавіка 1992 года 24 500 экзэмпляраў першага нумара былі арыштаваны ў аэрапорце Ашгабата супрацоўнікамі аддзела па барацьбе з крадзяжамі сацыялістычнай уласнасці. У першым нумары сярод матэрыялаў была і Усеагульная дэкларацыя правоў чалавека, упершыню апублікаваная на туркменскай мове. Па сцвярджэнню Джумамурада Кіясава, першы нумар фінансавалі ён сам і прадпрымальнік Караджа Караджаеў, які пазней эміграваў у Швейцарыю^[3].

У красавіку 1992 года выйшаў наступны нумар выдання пад назвай «Даянч-экспресс». У выданні быў апублікаваны артыкул «Туркменский хунвейбин», прысвечаны палкоўніку Даўлетаву. Артыкул быў выкарыстаны туркменскай уладай для суда над рэдактарам Мухамедмурадам Саламатавым, на якім ён быў аштрафаваны^[3]. 28 красавіка 1992 года былі арыштаваны ў аэрапорце Ашгабата 2000 экзэмпляраў «Даянч-экспресса» і рэдактар выдання^[5], які 3 кастрычніка 1992 года быў жорстка збіты невядомымі. У 1992 годзе выйшаў трэці і апошні нумар выдання^[3].