Гуга фон Гофмансталь

Гуга фон Гофмансталь (ням.: Hugo von Hofmannsthal; 1.2.1874, Вена — 15.7.1929) — аўстрыйскі пісьменнік і драматург, прадстаўнік т.зв. венскай школы імпрэсіянізму.

Гуга фон Гофмансталь
ням.: Hugo von Hofmannsthal
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	Loris[1] і Theophil Morren[1]
Дата нараджэння	1 лютага 1874(1874-02-01)[2][3][…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя[4][5]
Дата смерці	15 ліпеня 1929(1929-07-15)[6][2][…] (55 гадоў)
Месца смерці	Rodaun[d], Вена, Першая Аўстрыйская Рэспубліка[7]
Пахаванне	Cemetery Kalksburg[d][8]
Грамадзянства	Аўстрыя  Аўстра-Венгрыя
Бацька	Hugo von Hofmannsthal[d][9]
Маці	Anna von Hofmannsthal[d][9]
Жонка	Gertrud Schlesinger[d]
Дзеці	Raimund von Hofmannsthal[d], Christiane Zimmer[d] і Franz von Hofmannsthal[d]
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт Akademisches Gymnasium[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	раманіст, лібрэтыст, паэт, драматург, пісьменнік, сцэнарыст, кампазітар
Кірунак	Young Vienna[d], Wiener Moderne[d] і fin de siècle[d]
Мова твораў	нямецкая
Грамадская дзейнасць
Член у	Young Vienna[d]
Подпіс
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Вывучаў права і раманскія мовы і літаратуры ў Вене.

У 1906 пачаў супрацоўніцтва з кампазітарам Р. Штраусам, для якога напісаў п’есы-лібрэта «Электра» (1906, паводле аднайм. драмы 1904) і «Кавалер руж» (1911). У 1917 разам з М. Райнгартам заснаваў Зальцбургскі музычны фестываль. Аўтар аднаактовых вершаваных драм «Смерць Тыцыяна» (1892), «Дурань і смерць» (1894), п’ес «Эдып і сфінкс» (1906), «Вяртанне Крысціны дамоў» (1910), «Зальцбургскі вялікі тэатр жыцця» (1922), «Вежа» (1925), у якіх захапленне артыстычнай атмасферай і культурай вытанчаных формаў старой Вены спалучаецца з трывожным роздумам аб праблемах сучаснасці. У лірычных вершах (зб. «Вершы і маленькія драмы», 1907), апавяданнях (зб. «Казка 672 начы і іншыя апавяданні», 1895), кнізе эсэ «Паэт і наш час» (1907) па-імпрэсіянісцку тонка перадаў уражанні быцця, нюансы стану душы, непарыўнае адзінства чалавечай гісторыі і культуры.