Веспасіян

Ціт Флавій Веспасіян (лац.: Titus Flavius Vespasianus; 9 — 79) — рымскі імператар (69—79), заснавальнік дынастыі Флавіяў.

Веспасіян
лац.: Titus Flavius Vespasianus
рымскі імператар 21 снежня 69 — 24 чэрвеня 79
Папярэднік	Вітэлій
Пераемнік	Ціт
plebeian aedile[d] з 38
Нараджэнне	17 лістапада 9[1] Фалакрына[d], Італія
Смерць	23 чэрвеня 79 (69 гадоў) Аква Кутыліі[d], Кастэль-Сант'Анджэла, правінцыя Рыеці, Лацыа, Італія
Месца пахавання	Рым
Род	Флавіі і Flavii Sabini[d]
Бацька	Titus Flavius Sabinus[d]
Маці	Vespasia Polla[d]
Жонка	Флавія Даміцылла Старэйшая[d][2]
Дзеці	Ціт[3][4], Даміцыян[5] і Domitilla the Younger[d]
Веравызнанне	старажытнарымская рэлігія
Званне	легат
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Першы імператар, што паходзіў з нязнатнай сям’і. У часы імператарства Калігулы быў ваенным трыбунам у Фракіі, потым квестарам, а пасля прадстаўніком вышэйшай судовай улады. У 51 быў прызначаны консулам, пазней намеснікам у Афрыцы. Пры імперагарах Клаўдзіі і Нероне займаў вышэйшыя пасады ў магістратуры і камандаванні. У 66 Нерон прызначыў яго галоўнакамандуючым рымскага войска ў Палесціне. Пасля звяржэння Нерона прысягнуў на вернасць са сваім войскам спачатку Гальбе, а пасля яго забойства — Атону. Аднак пасля смерці апошняга (69) егіпецкія войскі абвясцілі Веспасіяна імператарам. Будучы імператарам, ён уключыў многіх прадстаўнікоў правінцыяльнай знаці ў сенат і распаўсюдзіў на іх шэраг правоў рымскага і лацінскага грамадзянства, умацоўваў сацыяльную базу рабаўладальніцкай імперыі, траціў вялікія сродкі на ўзвядзенне манументальных грамадскіх будынкаў. Пасля смерці ў 79 пакінуў двух сыноў, Ціта і Даміцыяна, якія таксама былі імператарамі.^[6]