Біяграфічны фільм

Біяграфічныя фільм — кінажанр, у якім сюжэт ідзе за біяграфіяй рэальнага чалавека альбо яго ключавымі момантамі. Ён адрозніваецца ад гістарычнага і ад дакументальнага фільма — выкарыстаннем драматычных прыёмаў і мастацкага прайгравання тэмы. Пераважна ў біяграфічным фільме мова ідзе пра жыццё вядомых і знакамітых людзей, чыя дзейнасць нейкім чынам здолела пакінуць след у сусветнай гісторыі^[1]. Большасць біяграфічных фільмаў — драмы, але некаторыя спалучаюць у сабе камедыю, баявік і іншыя жанры.

Пры стварэнні фільма рэжысёры павінны надаваць асаблівую ўвагу акцёрам, якія павінны валодаць агульнымі рысамі падабенства з героямі, якіх збіраюцца гуляць. Рэжысёр павінен дакладна адлюстраваць на кінастужцы час, у якім жыў герой. Малюючы тую эпоху, у біяграфічным фільме асаблівае месца адводзяць жыццю канкрэтнага чалавека. Традыцыйным для біяграфічных фільмаў стаў прыём выкарыстання асабістых запісаў і дзённікаў героя, хроніка, архіўныя фатаграфіі, інтэрв’ю з людзьмі, датычнымі да жыцця героя^[2]. Менавіта так, гледачу ўдасца даведацца праўду пра вялікіх або вельмі вядомых людзях.

У сусветным кінематографе надавалася шмат увагі ролі асобы ў гісторыі. Шматлікія фільмы прысвечаны Спартаку, Клеапатры, Чынгісхану, Напалеону, Аляксандру Македонскаму і велізарнаму ліку іншых больш ці менш значных персанажаў. Асабліва біяграфічны фільм пачаў распаўсюджвацца з развіццём гукавога кіно ў 1930-х гадах.

Праца над біяграфічным фільмам дзеліцца на некалькі этапаў: падрыхтоўчы, здымачны, мантажна-таніровачны і постпрадакшн. На першым этапе аўтар піша сцэнар, загадзя прадумваючы кампазіцыю і падбіраючы сродкі для стварэння ладу героя. Тут улічваецца бюджэт на стварэнне фільма, хронаметраж, канцэпцыя. Другі этап — здымкі. На этапе мантажу і зводу гуку могуць адбыцца змены ў пачатковым сцэнары. Апошні этап — постпрадакшн, апрацоўка малюнка на камп’ютары, да якой адносяцца колеракарэкцыя, поліэкран і іншае. На дадзеным этапе завяршаецца праца над фільмам, здзяйсняюцца апошнія дапрацоўкі перад выпускам.