Баэмунд III (князь Антыёхіі)
Баэмунд III Заіка (фр.: Bohemond III d'Antioche, 1144 - 1201) — князь Антыёхіі (1160—1201).
| Баэмунд III | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне | не раней за 1142 і не пазней за 1149 ці 1144[1] |
| Смерць | 1201[2][1] |
| Месца пахавання | |
| Род | Рамнульфіды[d] |
| Бацька | Раймунд дэ Пуацье[d] |
| Маці | Канстанцыя[d] |
| Жонка | Аргулоса Харымская[d], Theodora Komnene, Princess of Antioch[d], Sibylla[d] і Isabel[d] |
| Дзеці | Раймунд IV[d][3], Баэмунд IV, Constance of Antioch[d], Philippa of Antioch[d], Manuel of Antioch[d], Alix of Antioch[d], Guillaume of Antioch[d], Bohemund van Botroun[d] і Eschiva of Antioch[d] |
| Веравызнанне | каталіцтва |
| Бітвы | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
Сын Канстанцыі Антыяхійскай і яе першага мужа Раймунда дэ Пуацье. У 1160 годзе Баэмунд дасягнуў паўналецця і заявіў маці Канстанцыі пра свае правы на прастол. Яго абвясціў князем Баэмундам III кароль Іерусаліма. Канстанцыя не захацела саступаць уладу і ў 1163 годзе звярнулася па падтрымку ў Кілікію, аднак жыхары Антыёхіі ўзбунтаваліся, выгналі Канстанцыю, а Баэмунд III стаў князем.
У 1164 годзе ў час бітвы пры Харыме Баэмунд трапіў у палон да Нурэдзіна, пасля чаго граніца паміж Антыёхіяй і Халеба перамясцілася і стала праходзіць па рацэ Аронт. Пасля таго, як у 1165 годзе за Баэмунда быў выплачаны велізарны выкуп, ён вярнуўся ў Антыёхію і неўзабаве ажаніўся з адной з пляменніц Мануіла I Феадоры.
у 1194 годзе ён ізноў быў палонены, гэтым разам армянскім царом каля Баграса, для яго вызвалення спатрэбілася асабістае прыбыццё ў Сіс караля Іерусаліма Генрыха Шампанскага. Умовай вызвалення паслужыла адмова ад прэтэнзій Баэмунд III на Баграс і выдача Алісы, пляменніцы Рубена III, замуж за Раймонда, старэйшага сына Баэмунд III[4]
Шлюб
- Аргуэліса д'Арэнк (1168-1170)
- Феадора Камніна (1175-1177)
- Сібіла (1181)
- Ізабела (1199)
Дзеці
- Баэмунд IV (каля 1172—1233)
- Раймунд IV (пам. 1199)
Зноскі
Літаратура
- Боэмунд I // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.