Андрэй Неміровіч
Андрэ́й Неміро́віч герба «Ястрабец»[1] (1462—1541) — гетман польны літоўскі з 1535 года, ваявода кіеўскі з 1514 года.
| Андрэй Якубовіч Неміровіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Andrzej Niemirowicz | |||||||
 Герб «Ястрабец» | |||||||
| |||||||
| Папярэднік | Юрый Геркулес Радзівіл | ||||||
| Пераемнік | Януш Юр’евіч Гальшанскі | ||||||
| |||||||
| Папярэднік | Юрый Геркулес Радзівіл | ||||||
| Пераемнік | Рыгор Аляксандравіч Хадкевіч | ||||||
| Нараджэнне | каля 1462 | ||||||
| Смерць | 1541 | ||||||
| Род | Неміровічы | ||||||
| Бацька | Якуб Андрэевіч Неміровіч[d] | ||||||
| Маці | Святохна (удава Андрэя Даўгірдавіча) | ||||||
| Жонка | 1) Ганна Лукомская (удава князя Лукомскага) 2) Мілохна Дашкевіч (удава Барыса Тышкевіча) | ||||||
| Дзеці | дачка Багдана (жонка Алізара Ваўчковіча) | ||||||
| Бітвы | |||||||
Біяграфія
Сын Якуба Неміровіча і Святаславы (удава Андрэя Даўгерда, сына віленскага ваяводы Яна Даўгерда). Унук Андрэя (Андрушкі) Неміровіча, праўнук Яна Няміры з Уселюба.
У 1508—1509 гадах быў прыдворным. У 1509 годзе ўзгадваецца ў дакументах як мазырскі намеснік і займаў гэту пасаду прынамсі да 1511 года. У 1511 годзе ён змяніў Цімафея Капусту на пасадзе намесніка ў Чаркасах (прабыў прынамсі да 1512 года), з 1514 года прызначаны пасля Юрыя Радзівіла на кіеўскага ваяводу. Як кіеўскі ваявода, ён засяродзіў сваю дзейнасць на адносінах з Крымскім ханствам і абароне Кіеўскага ваяводства ад татараў. У 1522 годзе займаў пасаду намесніка свіслацкага, заставаўся ім прынамсі да 1529 года[2].
Разам з гетманам вялікім літоўскім Канстанцінам Астрожскім і старостам чаркаскім Яўстахам Дашкевічам 27 студзеня 1527 года здабыў вялікую перамогу над татарамі ў бітве пад Альшаніцай, дзе палегла каля 24 тысяч татараў і было вызвалена 80 тысяч ясыра.
Падчас маскоўска-літоўскай вайны 1534—1537 гадоў ён камандаваў двацаццітысячным войскам, спрабуючы вызваліць Ноўгарад-Северскі. Пад яго камандаваннем войска спрабавала захапіць крэпасць. Аднак з-за памылкі войскі трапілі пад агонь уласнай артылерыі. Контратака абаронцаў крэпасці прывяла да знішчэння большасці літоўскіх сіл. Сам Неміровіч сышоў з паражэннем.
Вясной 1535 года быў прызначаны літоўскім польным гетманам.
У 1537 годзе ў замку ў Кіеве Андрэй Неміровіч прыняў Станіслава Станіслававіча Давойну, пазнейшага ваяводу полацкага, якога ён зрабіў сваім спадчыннікам. У час маскоўска-літоўскай вайны 1558—1570 пасля захопу крэпасці ў Полацку ў 1563 годзе Станіслаў Давойна трапіў разам з сваяком Андрэя Неміровіча — Мікалаем Неміровічам-Шчытом на шмат гадоў у палон да Івана Грознага.
Сям’я
Андрэй Неміровіч быў двойчы жанаты:
- з Ганнай (памерла да 1528 г.), удавой князя Лукомскага (бабуля полацкага ваяводы Мікалая Дарагастайскага)[3].
- з Мілохнай Дашкевіч, сястрой Яўстахія Дашкевіча.
Блытаніна
У літаратуры Андрэю Неміровічу часам прыпісваюць герб «Газдава» замест «Ястрабца», блытаюць літоўскі род Неміровічаў (а таксама яго галіну: Неміровічаў-Шчытаў) з гербам «Ястрабец» з родам Няміраў герба «Газдава» з Падляшша. Таксама няправільна адзначана, што ён быў сынам Якуба Янавіча Неміровіча, берасцейскага старосты, замест Якуба Андрэевіча Неміровіча[4].