Анастамоз

Анастамоз — гэта сувязь дзвюх структур^[1]. Ён ставіцца да сувязі паміж крывяноснымі сасудамі або паміж іншымі трубчастымі структурамі, напрыклад, сценкамі кішачніка. У крывянозным анастамозе  (англ.) (бел., многія артэрыі натуральна анастамізіруюць адна з адной, напрыклад, ніжняя надчэраўная артэрыя  (англ.) (бел. (лац.: arteria epigastrica inferior) і верхняя надчэраўная артэрыя  (англ.) (бел. (лац.: arteria epigastrica superior).

Крывяносны анастамоз дзеліцца на анастамоз артэрыяльны і вянозны. Артэрыяльны анастамоз уключае ў сябе фактычны артэрыяльны анастамоз (напрыклад, далонныя дугі  (англ.) (бел. і падэшвенныя дугі  (англ.) (бел.падэшвеннай дугі) і патэнцыйны артэрыяльны анастамоз (напрыклад, каранарны крывазварот  (руск.) (бел. і Вілізіеў круг  (руск.) (бел.). Прыкладам хірургічнага анастамозу  (англ.) (бел. з'яўляецца Y-падобны анастамоз па Ру  (англ.) (бел., які прымяняюць пры рэзекцыі сегмента кішкі.

Паталагічны анастамоз з'яўляецца вынікам траўмы ці хваробы і можа ўключаць у сябе вены, артэрыі або кішкі. Яны звычайна называюць свішчы. У выпадках вены ці артэрыі, траўматычныя свіршчы звычайна адбываюцца паміж артэрыяй і венай. Траўматычныя кішачныя свіршчы звычайна адбываюцца паміж двума сценкамі кішачніка (кішачна-кішачныя свішчы) або кішачнікам і скурай. Партакавальны анастамоз  (англ.) (бел., насупраць, гэта анастамоз паміж венай партальнай венознай сістэмы  (англ.) (бел. і венай сістэмнага крывацёку  (англ.) (бел., якая дазваляе крыві абыходзіць печань у пацыентаў з партальнай гіпертэнзіяй  (руск.) (бел., што часта прыводзіць да гемарою, варыкознага пашырэння вен стрававода  (англ.) (бел. або «галавы медузы»  (англ.) (бел.^[2].

У эвалюцыі, анастамозам называюць рэкамбінацыю эвалюцыйнай лініі. Звычайна эвалюцыйныя лініі ўяўляюць сабой простае галінаванне з відаў да новых форм. Пры анастамозе віды могуць рэкамбінавацца  (руск.) (бел. пасля першага разгалінавання, напрыклад, у выпадку апошніх даследаванняў, было паказана, што радавыя папуляцыі продкаў чалавека і шымпанзэ магчыма крыжаваліся пасля пачатковага разгалінавання^[3].

Канцэпцыя анастамозу таксама ставіцца да тэорыі сімбіягенеза, у якой новыя віды выходзяць з утварыння новых сімвалічных адносін.

У мікалогіі, анастамозам называюць зліццё паміж галінамі аднаго і таго ж або розных гіфаў^[4].