Аляксандр Уладзіміравіч Канюк

Нарадзіўся 11 ліпеня 1960 года ў Гродне.

Скончыў сярэднюю школу № 7 г. Гродна^[2]. У 1982 годзе скончыў юрыдычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта па спецыяльнасці «Правазнаўства».

З 1982 па 1984 год — камандзір мотастралковага ўзвода 3-га гвардзейскага танкавага палка 3-й гвардзейскай танкавай дывізіі 7-й танкавай арміі Беларускай ваеннай акругі^[3].

З 1984 года працаваў на розных пасадах у ваенных трыбуналах.

У 1993—1997 гадах быў суддзёй Беларускага ваеннага суда.

З 1997 года — старшыня Мінскага міжгарнізоннага ваеннага суда.

З 2006 па 2009 год працаваў суддзёй і старшынёй Беларускага ваеннага суда.

З красавіка 2009 года быў суддзёй і намеснікам старшыні Вярхоўнага суда.

20 верасня 2011 года Аляксандр Канюк быў прызначаны Генеральным пракурорам Рэспублікі Беларусь^[4].9 верасня 2020 года Аляксандр Лукашэнка вызваліў Аляксандра Канюка ад пасады Генеральнага пракурора Рэспублікі Беларусь^[5].

19 лістапада 2020 года прызначаны амбасадарам Беларусі ў Арменіі^[6].

31 жніўня 2020 года Аляксандр Канюк быў уключаны ў спіс асоб, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае задушэнне мірных пратэстаў»^[7].

2 кастрычніка 2020 года было аб’яўлена, што Канюк трапіў у санкцыйны спіс ЕС^[8][9]. Акрамя ЕС, яго ў свае санкцыйныя спісы ўключылі Вялікабрытанія^[10][11], Канада^[12], Швейцарыя^[13][14]. 20 лістапада да кастрычніцкага пакета санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Украіна^[15].

• ордэн «За бездакорную службу» І ступені,
• ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных сілах СССР» трэцяй ступені (1986),
• 9 медалёў.