Алэўск

Назву горада звязваюць з іменем оўруцкага князя Алега Святаславіча, які жыў і княжыў у канцы X стагоддзя. Падчас свайга княжання Алег Драўлянскі заснаваў Алегава Гарадзішча, якое неўзабаве пачалі зваць Олегск, а потым для спрашчэння вымаўлення — Волеўск^[3] або Олеўск.

• 1488: першы пісьмовы ўспамін пра Алэўск, у складзе Вялікага Княства Літоўскага; у горадзе існаваў драўляны замак.
• 1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі ўвайшоў у склад Каралеўства Польскага, валоданне Нямірычаў.
• 20 верасня 1641: атрымаў магдэбургскае права.
• 1793: у выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай апынуўся ў складзе Расійскай імперыі.
• 1796: мястэчка ў Оўруцкім павеце Валынскай губерні, цэнтр воласці.
• 1831: у Алэўску працавалі 2 вінакурні, дзейнічала вучэльня пры кармеліцкім кляштары.
• 1870: у мястэчку дзейнічалі царква, касцёл, капліца і сінагога, працавалі 2 млыны.
• 1903: праз Алэўск прайшла чыгунка Кіеў — Ковель.
• 2003: атрымаў статус горада.

• 1798 — 472 чал.
• 1870 — 1292 чал.^[3]
• 1866 — 1477 чал.
• 1974 — 10 200 чал.^[4]
• 2005 — 11 000 чал.

Прадпрыемствы харчовай прамысловасці, завод трактарных дэталяў.

У Алэўску захаваўся помнік архітэктуры дзяржаўнага значэння — мураваная царква Святога Міколы (1596).

• Olewsk // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat (польск.). — Warszawa, 1886. — S. 480.