Інхён-ванху
- Старонка
- Размовы
Інхён-ванху | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Папярэднік | Ingyeong[d] | ||||||
Пераемнік | Royal Consort Huibin Jang[d] | ||||||
| |||||||
Папярэднік | Royal Consort Huibin Jang[d] | ||||||
Пераемнік | Inwon[d] | ||||||
Нараджэнне | 23 красавіка 1667(1667-04-23) | ||||||
Смерць | 14 жніўня 1701(1701-08-14) (34 гады) | ||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Yeoheung Min clan[d] | ||||||
Бацька | Min Yu-jung[d] | ||||||
Маці | невядома | ||||||
Муж | Sukjong of Joseon[d] і Sukjong of Joseon[d] |
Інхён-ванху (хангыль: 인현왕후 민씨, ханча: 仁顯王后 閔氏; 15 мая 1667 — 16 верасня 1701[1]) — часонская каралева-кансорт. Другая жонка караля Сукчона (руск.) (бел., 19-га манарха Часона. Паходзіла з клана Ёхын Мін і была каралевай Часона з 1681 года да свайго звяржэння ў 1688 годзе і з моманту аднаўлення на пасадзе ў 1694 годзе да сваёй смерці ў 1701 годзе. З’яўляецца адной з самых вядомых каралеў у карэйскай гісторыі, жыццё якой асветлена ў многіх гістарычных драмах.
Спадарыня Мін нарадзілася на 8-м годзе кіравання караля Хёнджона 15 мая 1667 года ў клане Ёхын Мін. будучая каралева была другой дачкой Мін Ю Чжона і яго другой жонкі, спадарыні Сон з клана Ынджын Сон. Праз сваю маці спадарыня Мін была ўнучкай па матчынай лініі Сон Джун Гіля, члена фракцыі Саін, а таксама далёкай сваячкай каралевы Мёнсон (руск.) (бел. і прапраўнучкай Лі Янджока. Характар спадарыні Мін быў вядомы як вельмі дабрадзейны, добразычлівы і добры.
Праз год пасля смерці каралевы Інгён (руск.) (бел. Каралева-ўдава Хёнроль (руск.) (бел. і Сон Сі Ёль (які належаў да фракцыі Саін, а затым да фракцыі Нарон), як адну са сваячак удовай каралевы, спадарыню Мін парэкамендавалі ў якасці наступнай Каралевы-кансорта кіруючага караля.
Яна стала жонка караля Сукчона (руск.) (бел. ў 1681 годзе ва ўзросце 14 гадоў і стала яго другой каралевай-жонкай. Яе бацька быў тытулаваны як Унутраны Прынц Ёян (여양부원군, Ёян Пувангун), а маці — як Унутраная Прынцэса-кансорт Ынсон (은성부부인; Ынсон Бубуін). Першая жонка яе бацькі таксама насіла тытул унутранай прынцэсы-кансорта Хэпун (해풍부부인, 海豊府夫人; Хэпун Бубуін), як і яго трэцяя жонка, Унутраная прынцэса-кансорт Пунчан (풍창부부인, 豊昌府夫人; Пунчан Бубуін).
Казалі, што ў першыя гады шлюбу яна не атрымлівала ніякай увагі ад караля, паколькі ў той час ён хадзіў у палац наложніцы Чан (руск.) (бел.. Як каралева, было заяўлена, яна звярталася з усімі велікадушна і непрадузята.
Наложніцу Чан (руск.) (бел. з часам была выгнана з палаца ўдовай каралевай, бо тая не хацела, каб на яе сына ўплывала палітычная фракцыя, з якой яна была звязана. Але пасля смерці яе свякрухі ў 1684 годзе кароль Сукчон вярнуў у палац спадарыню Чан і неўзабаве зноў зрабіў яе сваёй наложніцай (руск.) (бел.. З-за гэтага каралева рэкамендавала ўнучку Кім Су Хана (паколькі Кім Су Хан таксама быў членам фракцыі Саін), спадарыню Кім з клана Андон Кім (пазней Каралеўская высакародная жонка (руск.) (бел. Ён), у якасці яго наложніцы, каб тая назірала на яе карысць за наложніцай Чан, але спроба не ўвянчалася поспехам.
Калі наложніца Сукчона, якая належала да фракцыі Паўднёўцаў (Нам-ін), рангу Со-ый (руск.) (бел.[2] Чан Окджон (руск.) (бел., нарадзіла сына І Юна у 1688 годзе, гэта выклікала крывавую спрэчку пад назвай Гіса Хвангук (기사환국). У гэты час Сукчон хацеў даць гэтаму старэйшаму сыну ад наложніцы (названаму вонджа, літаральна «Першы сын») тытул «Наследнага прынца» і хацеў павысіць Чан Ок Чжон ад рангу Со-ый да Хый-бін[3].
Гэтаму дзеянню супрацьстаяла фракцыя Захаду (Саін), якая падтрымлівала каралеву на чале з Сон Сі Ёлем[4], гэта таксама было падтрымана фракцыяй Нам-ін, якая падтрымлівала Чан Ок Чжон.
Кароль настойваў на кампрамісе, па якім каралева ўсынавіла б І Юна, зрабіўшы сваім сынам. Аднак каралева адмовілася гэта зрабіць. Сукчон раззлаваўся на апазіцыю, і многія былі забітыя, у тым ліку Сон Сі Ёль. Многія, у тым ліку сям’я каралевы, былі вымушаныя пакінуць краіну. Сама каралева была звергнута ў 1688 годзе і саслана ў закрыты храм у храме Чхонымса, Кімчхон-сі (руск.) (бел., правінцыя Кёнсанбук (руск.) (бел., дзе яна стала адданай будысткай.
Пасля гэтага Чан Окджон (руск.) (бел. у канчатковым выніку была павышана з Каралеўскай жонкі Со-ый (старэйшы другі ранг) да Каралеўскай высакароднай жонкі Хый (Хый-бін) (старэйшы першы ранг) і неўзабаве пасля гэтага прызначаная каралевай-кансортам.
Фракцыя Саін падзялілася на фракцыю Нарон (Старое вучэнне) і фракцыю Сарон (новае вучэнне). Тым часам Кім Чун Тэк, які быў членам фракцыі Нарон, і Хан Чон Хёк з фракцыі Сарон, арганізавалі кампанію па аднаўленні зрынутай каралевы. У 1693 годзе новая фаварытка Сукчона, палацавая служанка з клану Хэджу Чхве, была афіцыйна ўзведзена ў каралеўскую наложніцу ў рангу Сук-вон (старэйшы 4-ы ранг)[5]. Каралеўская жонка Сук Вон (пазней каралеўская высакародная жонка Сук) была адкрытым прыхільнікам зрынутай каралевы Мін і заклікала караля аднавіць яе ў яе першапачатковым становішчы каралевы.
Пазней Сукчон раскаяўся ў сваіх паспешных дзеяннях падчас Гісы Хвангук. Ён таксама адчуў агіду да прагнасці фракцыі Нам-ін і ўсемагутнай сям’і Чан. Ва ўрадзе спроба партыі Нам-ін зачысціць партыю Саін па абвінавачванні ў змове з мэтай аднаўлення зрынутай каралевы мела непрыемныя наступствы.
Кароль выгнаў Чан Хый-джэ, старэйшага брата Чан Окджон (руск.) (бел., і лідараў партыі Нам-ін. У 1694 годзе ён афіцыйна панізіў Чан Окджон да яе ранейшага становішча, рангу Хый-бін, аднавіў зрынутую каралеву ў якасці каралевы-кансорта і вярнуў яе ў палац. Гэты інцыдэнт называецца Гапсуль Хвангук (갑술환국). Фракцыя Нам-ін больш ніколі не акрыяе ад гэтай палітычнай чысткі.
У 1701 годзе ва ўзросце 34 гадоў каралева захварэла і памерла ад невядомай хваробы. Некаторыя крыніцы кажуць, што яна была атручаная. Але нябожчыца каралева была пасмяротна ўдастоена звання Каралевы Інхён (인현왕후, 仁顯王后).
Кажуць, што Сукчон (руск.) (бел., аплакваючы Інхён, бачыў яе ў сне ў сукенцы сабок, прасякнутай крывёю. Сукчон спытаў Інхён, як яна памерла, але тая нічога не адказала, а толькі паказала ў бок пакояў наложніцы Чан Хый-бін (руск.) (бел.[6]. Сукчон прачнуўся і ўвайшоў у пакоі Хый-бін. Набліжаючыся, ён пачуў музыку і гукі смеху. Падслухоўваючы, ён убачыў Чан Хый-бін са жрыцамі-шаманкамі ў яе пакоях, яны маліліся аб смерці каралевы і адначасова паражалі яе статуэтку стрэламі. Калі гэта выявіў Сукчон, Чан Хый-бін была пакарана за свае дзеянні з дапамогай яду[7].
Адна з фрэйлін каралевы Інхён напісала кнігу пад назвай «Гісторыя каралевы Інхён» (хангыль: 인현왕후전, ханча: 仁顯王后傳), якая існуе да гэтага часу. Яна была пахавана ў Мёнрэне (명릉, 明陵), правінцыя Кёнгідо, а Сукчон пазней быў пахаваны побач з ёй у тым жа раёне. Дзяцей у іх не было.