Ігар Іванавіч Бузоўскі
Ігар Іванавіч Бузоўскі (нар. 10 ліпеня 1972, в. Кашалёва, Навагрудскі раён, Гродзенская вобласць, БССР, СССР) — беларускі дзяржаўны функцыянер. Намеснік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь у 2014—2016 гадах, намеснік міністра інфармацыі Рэспублікі Беларусь у 2018—2024 гадах, рэктар Акадэміі кіравання з 2024 года. Фігурант Чорнага спісу Еўрасаюза, санкцыйных спісаў шэрагу іншых краін.
| Ігар Іванавіч Бузоўскі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Папярэднік | Ганна Мар’янаўна Мацельская | ||||||
| Пераемнік | Дзмітрый Віктаравіч Пятруша | ||||||
| Нараджэнне | 10 ліпеня 1972[1] (52 гады) | ||||||
| Адукацыя |
| ||||||
| Месца працы | |||||||
| Узнагароды | |||||||
Біяграфія
У 1993 годзе скончыў Мінскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча па спецыяльнасці «Сацыяльны педагог — псіхолаг».
У 1993—1994 гадах праходзіў службу ў афіцэрскім складзе арміі. У 1994—1998 гадах працаваў у Цэнтры пазашкольнай працы ўпраўлення адукацыі Навагрудскага райвыканкама (педагог-псіхолаг, загадчык аддзела сацыяльна-педагагічнай і псіхалагічнай працы). У 1998—2002 гадах працаваў на кіруючых пасадах у маладзёжных грамадскіх арганізацыях і аб’яднаннях. У 2002—2003 гадах намеснік генеральнага дырэктара Дырэкцыі прамаціравання Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Рэспублікі Беларусь.
У 2003—2005 гадах другі сакратар Цэнтральнага камітэта Беларускага рэспубліканскага саюза моладзі. У 2005 годзе скончыў Расійскую акадэмію дзяржаўнай службы пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі па спецыяльнасці «Дзяржаўнае і муніцыпальнае кіраванне».
У 2005—2010 гадах саветнік-кансультант, галоўны саветнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У 2010—2014 гадах першы сакратар Цэнтральнага камітэта Беларускага рэспубліканскага саюза моладзі. Са снежня 2014 года намеснік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У снежні 2016 года вызвалены з пасады ў сувязі з пераходам на іншую працу.
Член саветаў спецыяльных фондаў Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных вучняў і студэнтаў і па падтрымцы таленавітай моладзі.
У 2012 годзе абраны членам Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу 5-га склікання.
У сакавіку 2017 года прызначаны кіраўніком адміністрацыі Цэнтральнага раёна Мінска. З чэрвеня 2018 года намеснік міністра інфармацыі Рэспублікі Беларусь. Займаў гэтую пасаду да чэрвеня 2024 года, калі быў прызначаны рэктарам Акадэмія кіравання[2].
Сям’я
Бацька — Іван Іванавіч Бузоўскі, палкоўнік Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь[3]. Маці — Вера Бузоўская, бухгалтар[3]. Сястра — Вольга Іванаўна Бузоўская, эканаміст[3].
Жанаты, мае сына.
Узнагароды
- ордэн Пашаны (2016),
- ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь,
- ганаровая грамата Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь,
- ганаровая грамата Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь,
- ганаровая грамата Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь,
- ганаровая грамата Камандуючага ўнутранымі войскамі Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь,
- ганаровая грамата Цэнтральнага камітэта грамадскага аб’яднання «Беларускі рэспубліканскі саюз моладзі»,
- ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (2020),
- ордэн святога роўнаапостальнага князя Уладзіміра ІІ ступені,
- падзяка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь,
- падзяка Дзяржаўнага сакратара Саюзнай дзяржавы,
- юбілейныя медалі.
Міжнародныя санкцыі
6 лістапада 2020 года ўнесены ў чорны спіс Еўрасаюза[4][5], санкцыйныя спісы Вялікабрытаніі[6] і Канады[7]. Пры ўвядзенні санкцый Савет Еўрапейскага саюза адзначыў, што Бузоўскі як намеснік міністра інфармацыі адказваў за рэпрэсіі супраць грамадзянскай супольнасці, у прыватнасці за рашэнне Міністэрства інфармацыі пра спыненне доступу да незалежных вэб-сайтаў і абмежаванне доступу ў інтэрнэт агулам у Беларусі пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года як інструмента рэпрэсій супраць грамадзянскай супольнасці, мірных дэманстрантаў і журналістаў[8].
24 лістапада 2020 года да санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя[9], а 11 снежня — і Швейцарыя[10].