Іаган Эдуард Эрдман

Іаган Эдуард Эрдман вывучаў тэалогію у Дэрпцкім універсітэце, а затым у Берліне, там жа ў 1834 годзе абараніў дысертацыю. Знаходзіўся пад уплывам Гегеля.

З 1836 года і да самай смерці выкладаў ва ўніверсітэце Хале, з 1839 года прафесар.

Асноўнай навуковай заслугай Эрдмана з'яўляецца двухтомны «Нарыс гісторыі філасофіі» (ням.: Grundriß der Geschichte der Philosophie; 1866), у якім прадпрынятая спроба прадставіць гісторыю філасофіі як бесперапынны ланцужок адказаў на вечныя пытанні, якія стаяць перад чалавецтвам. Эрдману належаць таксама кнігі «Цела і душа» (ням.: Leib und Seele; 1837), «Асновы псіхалогіі» (ням.: Grundriß der Psychologie; 1840), «Асновы логікі і метафізікі» (ням.: Grundriß der Logik und Metaphysik; 1841) і іншыя.