Ёсеф Леапольд Звонарж

Скончыў Пражскую школу арганістаў, вучань Карла Франца Піча. Адразу па заканчэнні курса быў прыняты асістэнтам, а затым і выкладчыкам, сярод яго вучняў быў, у прыватнасці, Антанін Дворжак. У 1856—1858 гг. узначальваў школу, затым у 1860 г. заняў месца дырэктара Сафійскай акадэміі — жаночай музычнай навучальнай установы.

Найбольшае значэнне маюць музыказнаўчыя працы і навучальныя дапаможнікі Звонаржа, асабліва ў галіне гармоніі, шмат у чым піянерскія для Чэхіі, — перш за ўсё, «Дапаможнік да лёгкага складання ўжытных кадэнцыі» (чэшск.: Navedení k snadnému potřebných kadencí skládání; 1859), якія сыгралі важную ролю ў фармаванні чэшскай музычнай тэрміналогіі. Апублікаваў цыкл з васьмі артыкулаў «Слова пра чэшскія народныя песні» (чэшск.: Slovo o českých národních písních; 1860) і чатырохтамовы звод апрацовак чэшскіх народных песень «Чэшскія музычныя помнікі» (чэшск.: Hudební památky české; 1862—1864). Аўтар нявыдадзенай і не пастаўленай оперы, царкоўнай музыкі, шматлікіх песень.