Тычачка

Тычачка складаецца з тычачкавай ніткі (стэрыльнай часткі) і пылавіку, у якім утвараецца пылковае зерне. Тычачкавая нітка зьяўляецца гамёлагам мікраспарафілу разнаспоравых дзеразападобных і голанасенных^[2].

У кожным з чатырох гнёздаў пылавіку з клетак археспорыя пасьля меёзу ўтвараюцца мікраспроры, якія пасьля прарастаюць у мужчынскія гаметафіты — пылковыя зерні. Сукупнасьць пылковых зерняў называецца пылком^[2].

Колькасьць тычачак у адной кветцы можа быць ад аднаго да некалькіх тысячаў (напрыклад, у некаторых кактусаў). Сукупнасьць тычачак кветкі называецца андрацэем. Тычынкі звычайна разьмешчаны на кветаложы сьпіральна ці па крузе.

Тычачкі могуць цалкам ці часткова зрастацца. У гарбузовых яны зрастаюцца цалкам, у астравых (складанакветных) — пылавікамі, у бабовых — тычачкавымі ніткамі (гэтыя ніці ў кветках прадстаўнікоў бабовых называюцца тычачкавымі трубкамі^[2]). У рафлезіевых і шэрагу прадстаўнікоў архідных тычынкі зрастаюцца са слупком, утвараючы адмысловы орган, званы калёнкай.

Форма тычынкі зьяўляецца сыстэматычнай адзнакай.

• Слупок — жаночы рэпрадуктыўны орган кветкавых расьлінаў.

• Тычынка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 16: Трыпалі — Хвіліна. — 576 с. — ISBN 985-11-0263-6