Надзея Шнаркевіч
Надзéя Шнаркéвіч (да замужжа Калядзянка; 30 верасьня (12 кастрычніка) 1897, Берасьце, Берасьцейскі павет, Гарадзенская губэрня, Расейская імпэрыя — 21 траўня 1974, Вільня, Летува) — беларуская грамадзкая і культурная дзяячка, пэдагогіца, краязнаўца. Жонка Язэпа Шнаркевіча[1].
Надзея Шнаркевіч | |
| Імя пры нараджэньні | Надзея Калядзянка |
|---|---|
| Род дзейнасьці | пэдагогіца, краязнаўца, грамадзкая дзяячка, дзяячка культуры, мэмуарыстка |
| Дата нараджэньня | 30 верасьня (12 кастрычніка) 1897 |
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 21 траўня 1974 (76 гадоў) |
| Месца пахаваньня | |
| Прафэсіі | настаўніца |
| Месца працы | Віленская беларуская гімназія, Таварыства беларускай школы |
| Гады дзейнасьці | 1914—1974 |
| Муж | Язэп Шнаркевіч |
Жыцьцяпіс
У 1914 годзе скончыла Пружанскую жаночую гімназію, у 1919 годзе пэдагагічныя курсы. 3 1914 году настаўніца ў Пружанскім павеце, з 1915 году праз Першую сусьветную вайну ў бежанстве ў расейскай Сызрані.
У 1919 годзе вярнулася на радзіму. З 1925 году ў Вільні, загадніца дзіцячага прытулку-інтэрнату пры Віленскай беларускай гімназіі, супрацоўніца сакратарыяту Таварыства беларускай школы. У пачатку 1930-х гадоў актывістка Беларускай жаночай арганізацыі імя Цёткі, супрацоўніца часопісу «Жаноцкая справа»[2].
Апошнія 25 гадоў жыцьця была спаралізаваная[3], але займалася беларускай грамадзкай і культурна-асьветнай працай: апрацавала ўспаміны мужа па гісторыі Нясьвіскай і Клецкай беларускіх гімназіяў (апублікаваныя ў 1994 г.), падрыхтавала фотаальбомы па гісторыі школьніцтва і беларускіх гімназіяў у Заходняй Беларусі, пра творчасьць Міхася Забэйды-Суміцкага. Рабіла для Гудзевіцкага краязнаўчага музэя этнаграфічныя экспанаты і рэчы сялянскага побыту, зьбірала музычны фальклёр[4].
Памерла ў 1974 годзе ў Вільні[5]. Пахаваная на Сьвята-Эўфрасіньнеўскіх ці Ліпаўскіх могілках.