Жан Лярэн

Нарадзіўся ў 1855 годзе ў Нармандыі^[7]. У 1864—1869 навучаўся ў ліцэі ў Ванве^[7]. З 1876 па 1878 навучаўся ва ўнівэрсытэце ў Парыжы на праве. У 1878 годзе кінуў навуку, каб прысьвяціць сябе пісьму^[7]. З 1880 году стала жыў у Парыжы і пачаў пісаць пад псэўданімам Жан Лярэн^[8].

Жан Лярэн стварыў для сябе вобраз з падкрэсьленым жаданьнем выклікаць скандал. Часта апрануты ў гарсэт, нагрымаваны, пад узьдзеяньнем наркотыкаў, пераапрануты ў жаночую вопратку, ён зрабіў сваё жыцьцё творам мастацтва і правакацыяй. Ён дэманстраваў з фанфарамі сваю гомасэксуальнасьць і цягу да кірмашовых байцоў, не саромеючыся зьявіцца на балях у ружовай майцы і ў кальсонах з скуры пантэры^[9].

У канцы XIX стагодзьдзя ягонае здароўе пагоршылася з-за наркаманіі, у прыватнасьці з-за ўжываньня этэру, і пранцаў^[10]. Апошнія гады свайго жыцьця ён правёў з маці на Лазурным Беразе, у клімаце, больш спрыяльным для яго фізычнага стану^[8].

Памёр 30 чэрвеня 1906 году ў Парыжы. 4 ліпеня 1906 году пахаваны ў Фэкане^[11].

Ж. Лярэн быў тыповым дэкадэнтам. Ягонаму пяру належаць шматлікія зборнікі вершаў, навэляў, п’есаў і раманаў^[11]. У 1882 годзе Жан Лярэн апублікаваў свой першы зборнік вершаў «Le Sang des Dieux» (Кроў багоў). Супрацоўнічаў з такімі часопісамі, як Le Chat noir і Le Décadent^[12].

У 1884 годзе ён пачаў супрацоўнічаць з Le Courrier français, у якім апублікаваў сэрыю літаратурных партрэтаў, у тым ліку партрэт Рашыльды, што паклала пачатак сяброўству паміж двума аўтарамі^[13]. У 1891 годзе зборнік навэляў «Sonyeuse» прынёс яму вялікі посьпех^[13]. З кастрычніка 1895 году ён супрацоўнічаў з часопісам Journal, дзе публікаваў сваю калёнку «Pall-Mall Semaine», стаўшы адным з самых высокааплатных хранікёраў Парыжу^[14]. У 1901 годзе апублікаваў свой галоўны твор «Спадар дэ Факác»^[15].

Пасьля сьмерці быў надоўга забыты, аднак у апошнія дзесяцігодзьдзі цікавасьць да ягонай фігуры і кнігаў зноў ўзрасла ў Францыі і ў сьвеце^[16].

• Le Sang des dieux (1882)
• La Forêt bleue (1882)
• Modernités (1885)
• Les Griseries (1887)
• L’Ombre ardente (1897)
• Poésie complète, Éditions du Sandre (2015)

• Les Lépillier (1885 et 1908)
• Très russe (1886)
• Monsieur de Bougrelon (1897)
• La Dame turque (1898)
• Monsieur de Phocas (1901)
• Le Vice errant (1901)
• Les Noronsoff (1902)
• La Maison Philibert (1904)
• Heures de villes d’eaux: Madame Monpalou (1906)
• Ellen (1906)
• Le Tréteau (1906)
• L’Aryenne (1907)
• Maison pour dames (1908)
• Hélie, garçon d’hôtel (1908)
• L’Homme de joie, разам з Дэльфі-Фабрысам, Albin Michel, 1919.

• Sonyeuse (1891, 1993)
• Buveurs d'âmes (1893)
• Contes d’un buveur d’éther (1895)
• Un démoniaque (1895)
• La Princesse sous verre (1896)
• Âmes d’automne (1897)
• Loreley (1897)
• Contes pour lire à la chandelle (1897)
• Ma petite ville. Le miracle de Bretagne. Un veuvage d’amour (1898)
• La Mandragore (Édouard Pelletan, 1899)
• Princesses d’Italie (1898)
• Narkiss (publié dans Le Journal, 1898)
• Histoires de masques (1900)
• Princesses d’ivoire et d’ivresse (1902, 1993)
• Sensualité amoureuse (1901)
• Vingt femmes (1903)
• Quelques hommes (1903)
• Fards et Poisons (1904)
• Propos d'âmes simples (1904)
• L'École des vieilles femmes (1905)
• Le Crime des riches (1906)
• Pelléastres (1909)