Більдэрбэрская група

• Кіраўнічы камітэт. Выбірае старшыню. Вызначае распарадак і склад удзельнікаў сустрэчы. Сябры абіраюцца на 4 гады і могуць пераабірацца. Сябры ад краіны-гаспадыні сустрэчы пакрываюць выдаткі на яе правядзеньне. Выдаткоўвае на ўтрыманьне Сакратарыяту.
• Старшыня. Прапануе распарадак і ўдзельнікаў сустрэчы.
• Сакратарыят. Утрымліваецца за кошт прыватнай падпіскі^[4]. Забясьпечвае правядзеньне сустрэчы.

Першая канфэрэнцыя адбылася ў гатэлі «Bilderberg» у нідэрляндзкім Остэрбэку 29—31 траўня 1954^[5]. Яна была ініцыяваная некалькімі асобамі, сярод якіх польскі эмігранцкі палітык Юзэф Рэтынгер, які турбаваўся ўзрастаньнем антыамэрыканізму ў Заходняй Эўропе і з гэтай прычыны прапанаваў зладзіць міжнародную канфэрэнцыю, дзе б эўрапейскія і амэрыканскія лідэры маглі сабрацца разам з мэтай разьвіцьця атлянтызму — лепшага ўзаемаразуменьня культураў Заходняй Эўропы і Злучаных Штатаў дзеля спрыяньня супрацоўніцтву ў палітычных, эканамічных і абарончых пытаньнях^[6].

Рэтынгер зьвярнуўся да нідэрляндзкага прынца Бэрнарда, які згадзіўся падтрымаць ідэю разам з колішнім прэм’ер-міністрам Бэльгіі Полем ван Зэляндам і тагачасным старшынём «Юнілевэру» галяндцам Паўлем Рэйкенсам. Далей Бэрнгард зьвязаўся з Ўолтэрам Бэдэлам Сьмітам, тагачасным кіраўніком ЦРУ, які паведаміў пра ініцыятыву дарадцу прэзыдэнта Эйзэнгаўэра^[7]. Сьпіс запрошаных складаўся з двух удзельнікаў ад краіны, па адным прадстаўнікі «кансэрватыўных» і «лібэральных» пунктаў гледжаньня^[6]. На першую канфэрэнцыю сабраліся пяцьдзясят дэлегатаў з 11 дзяржаваў Заходняй Эўропы і 11 амэрыканцаў^[8].

Посьпех сабраньня натхніў арганізатараў на правядзеньне штогадовых канфэрэнцыяў. Быў створаны сталы Кіраўнічы камітэт на чале з Рэтынгерам. Акрамя правядзеньня сустрэчы, камітэт займаўся таксама складаньнем сьпісаў удзельнікаў ды іхніх кантактаў з мэтаю стварэньня нефармальнай сеткі людзей, якія могуць зьвярнуцца адзін да аднаго ў прыватнай патрэбе^[6]. Наступныя тры канфэрэнцыі адбыліся ў Францыі, Нямеччыне і Даніі. У 1957 року канфэрэнцыя ўпершыню ладзілася ў ЗША, на востраве Сэнт-Сайманз. Гэты сход і яшчэ некаторыя фундавала Фундацыя Форда^[7].

З 1954-га да канца 2017 году адбылося 65 сустрэчаў у 18 дзяржавах, у тым ліку 47 у 15 дзяржавах Эўропы:

• Нідэрлянды — 1: 1954;
• Францыя — 5: 1955 (сакавік), 1963, 1974, 1992, 2003;
• Нямеччына — 6: 1955 (верасень), 1966, 1980, 1991, 2005, 2016;
• Данія — 3: 1956, 1969, 2014;
• ЗША — 11: 1957 (люты), 1964, 1971, 1978, 1985, 1990, 1997, 2002, 2008, 2012, 2017 (4-ы раз запар Шанцілі, штат Вірджынія);
• Італія — 4: 1957 (кастрычнік), 1965, 1987 (другі раз Чэрноб'ё, рэгіён Лямбардыя), 2004;
• Вялікабрытанія — 6: 1958, 1967, 1977, 1986 (Шатляндыя), 1998 (Шатляндыя), 2013;
• Турэччына — 3: 1959, 1975, 2007 (другі раз Стамбул);
• Швайцарыя — 5: 1960, 1970, 1981, 1995 (другі раз Бюргэнсток, кантон Нідвальдэн), 2011;
• Канада — 5: 1961, 1968, 1983, 1996, 2006;
• Бэльгія — 2: 1972, 2000;
• Швэцыя — 3: 1973, 1984 (двойчы Сальтш'ёбадэн, Стакгольмскі лэн), 2001;
• Аўстрыя — 3: 1979, 1988, 2015 (другі раз Тэльфс, зямля Тыроль);
• Нарвэгія — 1: 1982;
• Гішпанія — 2: 1989, 2010;
• Грэцыя — 2: 1993, 2009 (двойчы Вульягмэні, Усходняя Атыка);
• Фінляндыя — 1: 1994;
• Партугалія — 1: 1999^[9].

Першапачатковай мэтай групы было разьвіцьцё атлянтызму, узмацненьне стасункаў ЗША з Эўропай і пазьбяганьне новай сусьветнай вайны. У 2001 адзін з заснавальнікаў і 30-гадовы ўдзельнік Кіраўнічага камітэту Більдэрбэрскай групы Дэніс Гілі сказаў: «Сказаць, што мы імкнуліся да стварэньня сусьветнага ўраду — перабольшаньне, але ня цалкам няпраўда. Мы ў Більдэрбэргу разумелі, што ня зможам спаборнічаць адно з адным з-за нічога, забіваючы людзей і пазбаўляючы іх жытла. І мы адчувалі, што стварэньне агульнай супольнасьці па ўсім сьвеце будзе добрай ідэяй»^[10].

Сустрэчы групы праходзяць паводле правіла Чэтгэм Гаўсу, якое дазваляе ўдзельнікам карыстацца любой інфармацыяй, атрыманай на сустрэчы, не выдаючы імёны інфарматараў ды іншых удзельнікаў. Таму ўдзельнікі сустрэчы могуць прамаўляць шчыра, не асьцерагаючыся таго, што іхнія імправізаваныя фразы трапяць у сродкі масавай інфармацыі^[11]. Удзельнікі канфэрэнцыі не прымаюць ніякіх рашэньняў і ня ладзяць галасаваньняў, аднак вядома, што ў лістападзе 2009 року група зьбіралася асобна ў Брусэлі з мэтай прасоўваньня Германа ван Ромпэя на пасаду прэзыдэнта Эўразьвязу^[12].

За некалькі дзён да пачатку абвяшчаецца склад удзельнікаў, прадметы абмеркаваньня і месца правядзеньня. На сустрэчы не дапускаюць прэсу. Да 1990-х гадоў напярэдадні сустрэчы ладзілася нарада для журналістаў^[1].

Кіраўнічы камітэт запрашае на сустрэчу па два прадстаўнікі з 18 краінаў^[13]. Існуюць пасады старшыні, ганаровага генэральнага сакратара^[14] і сябраў Кіраўнічага камітэту^[15]; іншага сяброўства як такога няма, але ўсе былыя ўдзельнікі атрымліваюць штогадовыя справаздачы пра сустрэчы^[16]. Кіраўнічы камітэт звычайна зьбіраецца двойчы ў год дзеля складаньня праграмы і абмеркаваньня сьпісу ўдзельнікаў канфэрэнцыі^[17].

Більдэрбэрская група падвяргаецца крытыцы з-за сваіх мэтадаў правядзеньня сустрэчаў у сакрэтнасьці і адсутнасьці справаздачнасьці^[18]. Таямнічасьць працэсу стала прычынай зьяўленьня разнастайных тэорыяў змовы^[11][13][19], у чым сыходзяцца прадстаўнікі супрацьлеглых канцоў палітычнага спэктру, нават калі яны й называюць розныя мэты існаваньня групы. Асобныя левыя вінавацяць Більдэрбэрскую групу ў змове па ўсталяваньні капіталістычнага панаваньня^[20], а правыя — у спробе сусьветнага панаваньня і ўсталяваньня плянавай эканомікі^[21].

• Сусьветны ўрад
• Новы сусьветны лад
• Багемскі клюб
• Рымскі клюб
• Трохбаковая камісія
• Глябалізм
• Дыстопія

•  Eringer, Robert The Global Manipulators. — Bristol, England: Pentacle Books, 1980.
•  Estulin, Daniel The True Story of the Bilderberg Group. — Oregon, United States of America: Trine Day, 2007. — ISBN 0-9777953-4-9
• Christopher Hodapp, Alice Von Kannon. Conspiracy Theories & Secret Societies For Dummies. — Hoboken, NJ: Wiley, 2008. — ISBN 0-470-18408-6
• Stephen Klimczuk, Gerald Warner. Secret Places, Hidden Sanctuaries: Uncovering Mysterious Sites, Symbols and Societies. — Sterling, 2010. — ISBN 1-4027-6207-0
•  Retinger, J.H The bilderberg group. — August 1956.
• Ian N. Richardson, Andrew P. Kakabadse, Nada K. Kakabadse. Bilderberg People: Elite power and consensus in world affairs. — Hoboken, NJ: Routledge, 2011. — ISBN 978-0-415-57635-2
•  Ronson, Jon -Adventures with Extremists. — London: Picador, 2001. — ISBN 0-330-37546-6

Більдэрбэрская група — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Афіцыйная бачына (анг.)
• Справаздачы сустрэчаў у WikiLeaks