Берунь
Бе́рунь (па-польску: Bieruń) — горад у Сылескім ваяводзтве Польшчы. Адміністрацыйны цэнтар Берунска-Лядзінскага павету. Знаходзіцца за 25 км ад Катавіцаў.
| Берунь | |||
 | |||
| |||
| Дата заснаваньня: | 1290 | ||
| Краіна: | Польшча | ||
| Плошча: |
| ||
| Насельніцтва: |
| ||
| Паштовы індэкс: | 43-150 | ||
| Нумарны знак: | SBL | ||
| Геаграфічныя каардынаты: | 50°5′22.999″ пн. ш. 19°5′34.001″ у. д. / 50.08972194° пн. ш. 19.09277806° у. д. 19°5′34.001″ у. д. / 50.08972194° пн. ш. 19.09277806° у. д. | ||
Берунь на мапе Польшчы   Берунь | |||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы | |||
| http://www.bierun.pl | |||
Гісторыя
Побач зь Берунем існавала старажытнае паселішча Леўкарыст, якое было пазначана на старажытнай мапе Кляўдыюса Пталемэя. У Х—ХІ стагодзьдзях тут існаваў абарончы горад, абнесены плытам з назіральнай вежай. Умацаваньні былі прызначаныя дзеля абароны купцоў, якія перапраўляліся тут праз раку. На пазасталым з старажытных часоў Берунскім кургане сёньня стаіць капліца сьвятога Яна Непамуцкага. Берунь атрымаў гарадзкія прывілеі ў 1387 годзе ад князя Яна II Жалезнага. Да 1551 году места было ва ўласнасьці дынастыі Верхнесылескіх Пястаў. У 1743 годзе Берунь увайшоў у склад Прускай дзяржавы, пасьля чаго прывілеі былі скасаваныя. У 1865 годзе паселішча зноў набыло статус гораду. У 1922 годзе зноў вярнулася ў склад Польшчы. За часам Другой сусьветнай вайны быў далучаны да Нямецкага райху, але пасьля паразы нацыстоўскіх сілаў было вернутае ў Польшчу. З 1975 па 1991 гады быў часткай Тыхаў, але пазьней быў вылучаны ў асобнае места.