Strix uralensis

El tamañu ye d'unos 60 cm de llongura con un valumbu de 105 a 116 cm. El so pesu bazcuya ente 500 y 1300 g.Anque nun hai dimorfismu sexual aparente, el machu ye llixeramente más pequeñu y un pocu más llixeru que la fema.^[4] Esta especie recuerda'l cárabo común (Strix aluco) colos colores distintivos bien variables, pero la so cola ye más llarga, los discos faciales son más claros y los güeyos más pequeños.Los adultos faen una muda completa d'abril a agostu, ente que la muda de los mozos ye parcial y preséntase de xunu a setiembre.

La so dieta consiste principalmente en royedores, musarañes del xéneru Sorex. Ye abondosu nos llugares onde estes preses son numberoses. Coles mesmes prinda páxaros (mierlos, palombos y glayos ya inclusive gallo lira) y anfibios.Nel centru de Suecia, el mure de tierra y el topín de campu son la presa principal de dos de la subespecies.

Ye un pocu agresivu y medrosu, puede atacar a les aves de presa y ye entá más agresivu contra l'home al defender a les sos críes. En casu de falta d'alimentos sobremanera pel hibiernu, nun duldar n'averase a les viviendes humanes.

El Strix uralensis instala'l so nial en buecos d'árboles o en niales abandonaos d'aves de presa n'altores d'ente 4 y 20 m. Tamién puede añerar nes cañes grandes, nos resquiebros de les roques o nel suelu ente los raigaños.Reproduzse una sola cría per añu de 3 a 4 güevos, que'l so tamañu ye de 47,1 - 54,7 mm x 39,0 - 44,0 mm³. La fema guara sola los güevos mientres 27 a 29 díes,^[4] mientres el machu caza pa l'alimentación. Los pitucos altriciales desenvolver nos siguientes 35-40 díes, el machu sigue cazando, pero ye la fema la que s'encarga de distribuyir comida a los pichones. Los mozos abandonen el nial nun mes, pero nun volar bien hasta los cinco selmanes, volviendo de xemes en cuando a dormir. Empiecen a camudar a los 45 díes.N'años con baxes densidaes de preses, l'uxu uralense nun se reproduz. La so llonxevidá ye de 15 años n'estáu selvaxe y hasta 25 años en cautiverio.

El Strix uralensis vive en Eurasia, nos países escandinavos, n'Europa Central y Europa del Norte.

Vive nos trupos montes de les llanures y montes, especialmente en zones riques en royedores, la so principal fonte d'alimentu.

Reconocer dende 10 a 11 subespecies:^[5]

• Strix uralensis daurica, (Stegmann, 1929)
• Strix uralensis davidi, (Sharpe, 1875)
• Strix uralensis fuscescens, (Temminck & Schlegel, 1850)
• Strix uralensis hondoensis, (Clark, 1907)
• Strix uralensis japonica, (Clark, 1907)
• Strix uralensis liturata, (Lindroth, 1788)
• Strix uralensis macroura, (Wolf, 1810)
• Strix uralensis yenisseensis, (Buturlín de 1915)
• Strix uralensis momiyamae, (Taka-Tsukasa, 1931)
• Strix uralensis nikolskii, (Buturlín, 1907)
• Strix uralensis uralensis, (Pallas, 1771)

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Strix uralensis.
• BirdLife Species Factsheet.