Reinu de Galicia
El Reinu de Galicia, foi una entidá política surdida na Edá Media, gobernada como monarquía demientres un curtiu periodu de tiempu (910-914). Foi, más alantre, xuncida al reinu de Lleón y, finalmente, a la corona de Castiella, sirviendo de base pa formar na Edá Contemporánea la rexón de Galicia, precedente históricu de la Comunidá Autónoma de Galicia.
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| reinu | |||||
| |||||
| Himnu nacional | Marcha del Antiguu Reinu de Galicia | ||||
| Alministración | |||||
| Capital | Santiago de Compostela (dende 1111) Braga (dende 410) Tui (dende 698) Uviéu (dende 791) Lleón (de 910 a 1111) Lugo A Coruña (de 1563 a 1833) | ||||
| Forma de gobiernu | Monarquía | ||||
Rey de Galicia (iure uxoris) (es)  | Hermerico (dende 409) | ||||
| Relixón oficial | catolicismu | ||||
| Miembru de | ver
| ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 42°52′57″N 8°32′28″W / 42.8825°N 8.5411°O | ||||
 | |||||
| Llendaba con | Reinu de Portugal | ||||
| Demografía | |||||
| Economía | |||||
| Moneda | Q113563141 | ||||
 | |||||
,_16th_Century.svg)
L'aniciu del Reinu de Galicia remóntase'l sieglu X, tres el repartu de los dominios d'Alfonsu III d'Asturies en 910 y la asignación al so fíu, Ordoño, quien en 914 foi proclamáu rei de Lleón, pese a que nun no hai unanimidá pa les afirmaciones de que foi ya nesti tiempu cuando quedó constituyíu como reinu independiente, nin tampoco colos periodos de gobiernu de Sancho, del 926 al 929, y Bermudo, del 982 al 984.[1]
El nome del reinu conservóse demientres l'Antiguu Réxime,[2] pa ser sustituyíu oficialmente cola reforma alministrativa d'España en 1833, anque siguió siendo emplegáu con fines protocolarios. Dellos sectores políticos propunxeren el so recobramientu como nome oficial de la Comunidá Autónoma.[3][4]
Emplégase tamién esti nome pa designar, dientro del so contextu, el reinu que se formó baxo'l dominiu los suevos ente los sieglos V y VI, en parte los territorios que pertenecieran a les provincies romanes de Gallaecia y del norte de la Lusitania,[5]
Precedente: El condáu de Galicia
Tres la invasión musulmana de la Península Ibérica nel 711 y el desaniciu del reinu hispanovisigodu, l'estremu noroccidental de la península conocíu como Gallaecia n'espaciu fronterizu, foi escenariu demientres la segunda metá del sieglu VIII de la espansión del reinu d'Asturies en oposición al dominiu de los Omeyes.
El títulu de Conde, yera una de las dignidaes carauterístiques poles que se reconocíen dellos miembros detacaos de la nobleza hispano-visigoda, pero tamién a dellos gobernadores de villes o territorios.[6]
Cola espansión asturiana en tiempu d'Alfonsu I d'Asturies, que lu llevó a ocupar les ciudaes de Lleón y Astorga,[7] el territoriu de Galicia quedó depués del 760 baxo la autoridá de los monarques d'Asturies, quienes más alantre levaríen el gobiernu del territoriu al frente d'un comite[8]
El primer conde ye'l caballeru Conde Don Pedru, citáu pola Albeldense na so curtia crónica del reináu d'Ordoñu I d'Asturies. Ésti facía frente a un ataque normandu,[9] episodiu que s'asitía nel 859.[10] Don Pedro ye sucedíu por Fruela Bermúdez, o Froilán, según la crónica, Gallicie comite. Esti conde empobinó una revuelta escontra'l Alfonso,[11] pero morrió na primavera de 876.
Hacia el 885, la titularidá del condáu, que pasare a la dinastía real d'Alfonsu III d'Asturies, recayó nel so fíu, Ordoño, asistíu por un conseyu hasta algamar la edá pal gobiernu de Galicia que llegaría a mantener a lo llargo de la so vida. Más sero, como resultáu de la crisis política establecida na última dómina'l reináu d'Alfonsu, Ordoñu sería declaráu soberanu de Galicia, aprovechando esti sofitu más alantre pa algamar el tronu del reinu de Lleón.
Orixe: la triarquía del reinu d'Alfonsu III
Pal añu 910, na última dómina de los sos 42 años de reináu, Alfonsu III d'Asturies tuvo d'afrontar una situación de crisis provocada poles presiones de los fíos; García, Fruela y Ordoño. Por mor de la cuestión socesoria y cola llercia de ver les sos rivalidaes dexenerar en mayor violencia o mesmo nun enfrentamientu direutu con García, que llevantara un exércitu, dixebró'l reinu ente ellos, asignándo-yos respeutivamente Lleón, Asturies y Galicia.[12]
Alfonso dexó'l poder y retiróse a Asturies, y llueu hacia Santiago de Compostela y finalmente pa Zamora, onde contaba col sofitu del obispu d'Astorga. Tres liderar una campaña militar contra los musulmanes, morrió nel 912.[6][13]
Na situación de triarquía resultante, al declarase soberanos caún de los sos territorios, García, el mayor de los hermanos, sofitáu pol conde de Castiella,[12] consiguió amás recibir el títulu de Princeps Regnum Legiones Regente, en siendo consideráu fundador de la dinastía lleonesa.[14]
La hostilidá ente los hermanos García y Ordoño quedó patente cola ocupación de los pasos del Bierzo y del Cebrero, que llevaron al aislamiento de Galicia de la meseta tou el reináu de García, mientres que cada hermano promovía cambios llexislativos independientes en cada reinu.[15]
En morrer García, Ordoño foi proclamáu Rei d'Asturies y Lleón el 19 de xineru de 914, dexando Galicia finca la corte'n Lleón, y noma al conde Aloito al frente del gobiernu d'aquélla[16].
Referencies
Datos: Q303421
