Reggio Emilia

Reggio Emilia
Alministración
País	Italia
Rexón	Emilia-Romaña
Provincia	Provincia de Reggio Emilia
Tipu d'entidá	comuña d'Italia
Nome oficial	Reggio Emilia (it)
Nome llocal	Reggio Emilia (it)
Códigu postal	42121–42124
Xeografía
Coordenaes	44°42′N 10°38′E / 44.7°N 10.63°E
	Reggio Emilia Reggio Emilia (Italia)
Superficie	230.66 km²
Altitú	58 m
Llenda con	Albinea (es) , Bagnolo in Piano (es) , Bibbiano (es) , Cadelbosco di Sopra (es) , Campegine (es) , Casalgrande (es) , Correggio (es) , Montecchio Emilia (es) , Quattro Castella (es) , Rubiera (es) , San Martino in Rio (es) , Sant'Ilario d'Enza (es) , Scandiano (es) y Cavriago (es)
Demografía
Población	169 545 hab. (1r xineru 2023)
Porcentaxe	31.83% de Provincia de Reggio Emilia; 3.8% de Emilia-Romaña; 0.29% de Italia
Densidá	735,04 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu	0522
Estaya horaria	UTC+01:00 (horariu estándar); UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes	Zadar, Bydgoszcz, Quixináu, Dijon, Fort Worth, Girona, Kragujevac, conceyu y capital d'Acre (Brasil), Polokwane, Schwerin, Pemba, Rizhao, Oujda. المغرب, Centar (es) y Beit Yala
	municipio.re.it

Reggio Emilia (en llatín: Regium Lepidi), oficialmente Reggio nell'Emilia, ye una ciudá de 167.678 habitantes (2009) asitiada a lo llargo de la vía Emilia, capital de la provincia homónima, na rexón de la Emilia-Romaña.

Destaca porque nesta ciudá surdió la bandera d'Italia (llamada Tricolore), fechu pol que la Sala de plenos del conceyu de la llocalidá recibe'l nome de Sala Tricolore.

Na dómina romana yera llamada Regium Lepidi n'honor de Marco Emilio Lépido, fundador de la ciudá y de la vía que da nome a la rexón. Antes de la unidá d'Italia la ciudá yera conocida a cencielles como Reggio.

Demografía

Gráfica d'evolución demográfica de Reggio Emilia ente 1861 y 2011

Fonte ISTAT - ellaboración gráfica de Wikipedia

Historia

Cola llegada de los romanos, al entamu del sieglu II d.C, Reggio Emilia (Regium Lepidi) convertir nun centru urbanu inxertáu en sistema viario fundáu alredor de la via Emilia, ente que la llanura alredor de la mesma ye colonizada. La vida económica que s'empecipia caltiénse intensamente mientres tol periodu imperial hasta la invasión bárbara.

A partir del sieglu VIII la continuidá de los poderes civiles y la permanencia de la estructura urbana son garantes del Obispáu. Nel sieglu IX, nel territoriu reggiano, naz el condáu de Matilde de Canossa, famosa por facilitar, en 1077, l'absolución del Papa Gregorio VII a Enrique IV. Va Ser nel sieglu XI en dichu condáu onde se crea un pimpanu sistema de castiellos.

Los sieglos XVII y XVIII carauterizar poles numberoses guerres y saqueos anque, nes dómines de paz, el pueblu regiano espresó'l so laboriosidad edificando importantes palacios y edificios relixosos.

El 7 de xineru de 1797, Reggio vio nacer la República Cispadana y el 'Tricolore', la bandera que más tarde foi usada como bandera oficial italiana. Mientres los venti años del fascismu estremó l'espíritu de resistencia de los regianos qu'acabó cola llucha pola lliberación, pola que se concedió a la ciudá la medaya d'oru al valor militar.

Monumentos

Edificios Relixosos

La Basílica Barroca della Ghiara (1597), ye la ilesia más importante de la ciudá.
La Basílica de San Prospero. Construyida nel sieglu XX y dedicada a Prospero de Reggio, obispu de la ciudá, foi reconstruyida por Luca Corti y Matteo Fiorentini ente 1514 y 1523. La fachada, con once estatues de santos y patrones, foi rediseñada por Giovan Battista Cattani na metá del sieglu XVIII. Inclúi un campanariu / torre, empecipiáu en 1535 y nunca termináu, con una planta octogonal. L'interior de la ilesia tien una planta de cruz llatina, con tres naves. L'ábside alluga'l frescu del Xuiciu Final del artista de Bolonia Camillo Procaccini. Tamién hai que destacar el coru de madera de 1546 y el retablu l'Asunción de Tommaso Laureti y Ludovico Carracci (1602).
La Catedral (Duomo) (del sieglu IX al XII). Foi reconstruyida na segunda metá del sieglu XVI. Consta de tres naves con obres de Guercino, Palma'l Mozu, Prospero Spani y Alessandro Tiarini.
Bautisteriu de San Xuan el Bautista *

La ilesia de San Agustín (San Agostino). Una vegada dedicada a San Apolinar, la so dedicación foi modificada en 1268 cuando foi reconstruyida, xunto col conventu amiesto, polos flaires agustinos. Foi restaurada en 1452, cuando la torre tamién foi alzada.

La ilesia de San Francisco (San Francesco)
La ilesia de San Jorge (San Giorgio)
La ilesia de San Giovannino (dedicada a San Xuan l'Evanxelista) (c. 1200). Alluga pintures barroques de Sisto Badalocchio, Lorenzo Franchi, Tommaso Sandrini, Paolo Guidotti y Tiarini.
La ilesia de San Pedro (San Pietro), obra de Giulio della Torre y construyida ente 1625-1629. Una torre campanariu añader en 1765 y una fachada añadida en 1782, ente que el claustru foi construyíu nel sieglu XVI. L'interior tien forma de cruz llatina con una sola nave qu'alluga notables pintures barroques de Tiarini, Pietro Desani, Luca da Reggio, Camillo Gavasetti y Paolo Emilio Besenzi.
La ilesia barroca de San Felipe.
La ilesia de San Esteban, del sieglu XI, atopándose dichu llugar extramuros ciudá, como una ilesia de los Templarios.

Economía

La economía de la provincia de Reggio Emilia tuvo mientres enforma tiempu basada na agricultura. Unu de los productos típicos, en tol mundu conocíu y asonsañáu, ye'l quesu parmesano . Otra d'elles ye'l vinu Lambrusco.

Nel sieglu XX Reggio Emilia y el so territoriu vieron un rápidu desenvolvimientu de les pequeñes industriessobremanera nel sector de la mecánica pa l'agricultura. Dalgunes d'eses industries convertir en grandes empreses, con un mercáu internacional:. Lombardini Motori, Landini

Reggio Emilia tamién se convirtió na sede de dellos grupos testiles de diversa importancia, dende la segunda metá del sieglu XX, la compañía Max Mara tien la so sede na ciudá. Otra caña bien establecida ye la industria cerámico (principalmente nel distritu de Scandiano y Casalgrande).
Les novedaes na mecánica y teunoloxía de la información supunxeron l'orixe de delles nueves empreses qu'operen en mecatrónica.

Dende hai más de 100 años, una fuerte tradición sofita cooperatives de construcción y la banca, según cooperatives de consumidores.

La crecedera industrial atraxo a la inmigración procedente del Norte y África Central, Europa del Este, y l'Alloñáu Oriente (China, Paquistán, India). Esti fenómenu provocó que la tasa d'inmigración na provincia sía d'aproximao 10%.