Ptiloxena atroviolacea

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Ptiloxena atroviolacea
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu:Animalia
Filu:Chordata
Clas:Aves
Orde:Passeriformes
Familia:Icteridae
Xéneru:Ptiloxena[2]
Chapman, 1892
Especie:P. atroviolacea
(D'Orbigny, 1839)
Distribución
Sinonimia

Quiscalus atroviolaceus D'Orbigny, 1839
Dives atroviolaceus

Dives atroviolacea
Consultes
[editar datos en Wikidata]

'''Ptiloxena atroviolacea ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae endémica de la islla de Cuba.

Etimoloxía

Ptiloxena compónse de les pallabres griegues ptilon y xenos signifiquen respeutivamente «pluma estraña», atroviolaceus en griegu significa «negru y violáceo». ‘Totí’ y ‘choncholí’ son nomes onomatopéyicos.

Distribución

Ye una ave común en tola islla de Cuba, en montes, campos cultivaos, y xardinos de ciudaes. Nun ta presente en Islla de la Juventud nin nos grandes cayos de Cuba.

Descripción

Mide unos 27 cm de llargu, la fema daqué menor. Ye dafechu negru con rellumos violáceos y verdosos, más brillosu nos machos. L'ave inmaduru ye más opacu. Los güeyos son de color castañu escuru. El picu y les pates son negros. Suel confundise coles femes del Quiscalus niger, especie que tien los güeyos amarellentaos. Apaez en bandaes pequeñes, de cutiu acomuñaos con Quiscalus niger. Suel caminar con pasos poles cañes o'l suelu. La so alimentación ye bien variable ya inclúi granos, frutos de palmes y otres frutes, inseutos, reptiles pequeños, y hasta se diz que comen cachiparros del ganáu.

Nial

Añera de marzu a xunetu de sobre les bases de fueyes y recímanos de les palmes, o sobre bromelias epifites, construyéndo el so nial con raicillas, payes, fibres, plumes y pelos. Pon trés o cuatro güevos blancos enllordiaos con pintes grises y pardes na parte más gruesa, y miden 2,9 por 1,9 cm.

Ver tamién

  • Aves en Cuba

Referencies

Bibliografía

  • García, F. (1987). Les Aves de Cuba. Especies endémicas. Subespecies endémicas. Tomos I y II. Editorial Xente Nuevo, L'Habana. 207 pp.
  • Garrido, O.H.; Kirkconnell, A. (2000). Birds of Cuba. Helm Field Guides, Londres. 253 pp.

Enllaces esternos