Manuel Reguera González

Foi'l so padre Toribio Reguera, maestru d'obres que la empecipió na arquiteutura. En 1752 empezó a trabayar como moyón, mientres cursaba matemátiques na Universidá d'Uviéu. Desenvolvió la so vida profesional na villa de Xixón, realizando xeneralmente Obra Civil. Foi alumnu del arquiteutu Pedro Antonio Menéndez de Ambás (1716 - post 1777) y tuvo el cargu de Fontaneru Mayor de la ciudá d'Uviéu, gracies a les referencies de Menéndez y del gobernador Isidoro Gil de Jaz, en sustitución de Manuel Ramírez Arellano, autor del diseñu de los muelles y dársenes del puertu de Xixón. Foi unu de los primeros arquiteutos asturianos en formar parte de la Real Academia de Belles Artes de San Fernando en 1764.^[3] Na so etapa final, sofitáu por otros artesanos de la ciudá, denuncia los trabayos y la formación edilicia del maestru d'obres José Bernardo de la Meana solicitando que fueren revisaos los sos proyeutos por arquiteutos cualificaos.^[4]

La obra de Manuel Reguera se engloba principalmente dientro de la Obra Civil. Munches de les obres d'inxeniería civil na ciudá d'Uviéu relatives a infraestructura de canalización d'agües d'esti periodu final del sieglu XVIII tuvieron so la so supervisión. Realiza obres na biblioteca de la Universidá d'Uviéu en 1768. El so estilu arquiteutónicu incidía nel neoclasicismu. Ente les sos obres importantes arquiteutóniques atópase'l pórticu monumental de la ilesia-conventu de Santu Domingu d'Uviéu. Dende l'añu 1768 collaboró con Ventura Rodríguez n'obres como l'Hospiciu, l'Hospital, o'l Balneariu de Les Caldes.

• L'Ayalga d'Uviéu