Islla Amchitka
Amchitka ye una islla volcánica nuna zona d'inestabilidá teutónica. Forma parte del grupu d'islles Rata nel sistema formáu poles islles Aleutianes nel suroeste d'Alaska.
| Islla Amchitka | |
|---|---|
| Amchitka (en) | |
 | |
| Situación | |
| País |  Estaos Xuníos |
| Estaos |  Alaska |
| Borough | borough non organizáu |
Área censal (es)  | Área censal de Aleutianas Occidentales (es) |
| Tipu | islla |
| Parte de | Islles Rat |
| Asitiáu en | Océanu Pacíficu |
| Coordenaes | 51°32′32″N 178°59′00″E / 51.5422222°N 178.9833333°E |
  Islla Amchitka Islla Amchitka (Pacíficu Norte) | |
| Datos | |
| Superficie | 308,6 km² |
| Población | 0 |
| Llonxitú | 68 km |
 | |
Tien un llargor de 68 quilómetros y varia ente los 3 y los 6 quilómetros d'anchor.[1]
De clima oceánicu, con munches nubes y con cielos xeneralmente borrinosos.
La islla tuvo ocupada mientres más de 2500 años polos pueblos aleut o Inuit, pero nun hubo una población permanente dende 1832.
Incluyóse na compra d'Alaska de 1867, y dende entós formó parte de los Estaos Xuníos.
Mientres la Segunda Guerra Mundial usóse como aeródromu para les fuerces estauxunidenses na batalla de les Islles Aleutianes.
Amchitka foi escoyida pola Comisión d'Enerxía Atómica de los Estaos Xuníos pa llevar a cabo detonaciones d'armes nucleares so tierra.
Lleváronse a cabu trés pruebes d'esti tipu: Long Shot, que produció una esplosión de 80 Kilotones en 1965, Milrow, que produció una esplosión de 1 megatón en 1969 y Cannikin en 1971. Esta última esplosión, de «menos de 5 megatones», ye la mayor esplosión soterraña nuclear que se llevó a cabu en suelu estauxunidense.
Les pruebes tuvieron munches crítiques, ya que muchos de los grupos ecoloxistes como Greenpeace teníen mieu de que la esplosión Cannikin en particular pudiera desencadenar graves terremotos y tsunamis.
De magar, Amchitka nun s'usó más pa pruebes nucleares, anque ta so vixilancia pola presencia de contaminación radioactiva.
Xeografía
Amchitka ye la islla que s'atopa más al sur del grupu de les islles Rata na cadena Aleutiana, [2][3]
Ta arrodiada pel mar de Bering pel norte y l'este, y per l'océanu Pacíficu pel sur y l'oeste.
La parte este de la islla trátase d'unu pandu de baxu altor, con llagues aisllaos y llombes de rimaes moderaes.[4][3]
Hai una baxa pero abondosa vexetación, con mofos, líquenes, felechos, yerbes y arbustos del xéneru Empetrum.
El centru de la islla ye montascosu, l'estremu oeste ye una tierra manera y la vexetación ye escasa.
Amchitka tien un clima oceánicu, y de normal hai borrina y vientu, con nubes cubriendo'l cielu'l 98% del tiempu.[3]
Ente que les temperatures son moderaes gracies al océanu, les nubes son frecuentes.[5]
Dende'l puntu de vista xeolóxicu, la islla ye volcánica, formando parte d'un sector del arcu insular aleutianu que ta biforcándose por subducción oblicua. Ye unu de les redolaes tectóniques más inestables de los Estaos Xuníos.[6]
Historia
La presencia humana n'Amchitka remontase a 2.500 años, cuando s'estableció na islla'l pueblu aleut (esquimales).[7]
En 1980 afayáronse restos humanos que se consideren pertenecen a los aleut y que daten del 1.000 a. C.[8]
La primer persona europea en ver y poner nome a Amchitka foi Vitus Bering en 1741, que-y dio'l topónimu de San Makarius. Más tarde volvió ser visitada por Joseph Billings en 1790.
A partir de 1832 la islla nun tuvo permanentemente poblada, y tres la Segunda Guerra Mundial, lo único que quedaba de la presencia rusa yera un pueblu pesqueru.[8][9]
Les islles fueron inspeccionaes na North Pacific Exploring Expedition de 1855[10] ya incluyéronse na Compra d'Alaska de 1867.[11]
En 1913, el presidente d'Estaos Xuníos William Taft protexó la Islles Aleutianes, incluyendo Amchitka, como una reserva natural selvaxe.[9]
Los nativos residentes nes Islla Atka emprestaron les sos islles pa la caza del foín en 1920, y siguieron usando les islles hasta la invasión del Imperiu xaponés a les Aleutianes en 1942.[8]
Planes de pruebes nucleares
El Departamentu de Defensa de los Estaos Xuníos tuvo en cuenta a la islla mientres los preparativos de les pruebes nucleares de 1951.
Consideróse la detonación d'una bomba de 20 Quilotones para adquirir información sobro la capacidá de crear cráteres nel suelu. En furando aproximao 34 furacos para pruebes, l'allugamientu foi tornáu por nun ser aptu, y el proyeutu siguió nel Campu de pruebes de Nevada.[12]
Referencies
Enllaces esternos
[1] OceanSentry.org. El descensu de les poblaciones d'aves marines nun abellugu de fauna montesa n'Alaska atribuyible al cambéu climáticu y los plásticos
- Energy Dept. Planning to Re-Check Alaskan Nuke Site for Potential Leaking, ThePeacockReport.com, 10 de marzu de 2006
Los siguientes enllaces apunten a películes del Departamentu d'Enerxía de los Estaos Xuníos d'América que Inclúin material cinematográficu de les pruebes nes instalaciones d'Amitchka.
- El programa Amchitka
- Proyeutu Long Shot
- La prueba Milrow
- Resume del proyeutu Cannikin
- Actividaes de remediación na isla de Amchitka
Datos: Q460282
Multimedia: Amchitka Island
