Hohenzollern-Hechingen

El condáu de Hohenzollern-Hechingen foi creáu en 1576, tres la partición del condáu de Hohenzollern, un feudu del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Cuando morrió l'últimu conde de Hohenzollern, Carlos I de Hohenzollern (1512-1579), el territoriu foi estremáu ente los sos trés fíos:

• Eitel Federico IV de Hohenzollern-Hechingen (1545-1605).
• Carlos II de Hohenzollern-Sigmaringen (1547-1606).
• Cristóbal de Hohenzollern-Haigerloch (1552-1592).

A diferencia de los Hohenzollern de Brandeburgu y Prusia, los Hohenzollern del suroeste d'Alemaña permanecieron dientro de la Ilesia católica. El condáu foi alzáu a la categoría de principáu en 1623.

El principáu xunir a la Confederación del Rin en 1806 y foi Estáu-miembru de la Confederación Xermánica ente 1815 y 1850. La revolución democrática de 1848 tuvo relativu ésitu en Hohenzollern, y el 16 de mayu de 1848, el príncipe foi obligáu a aceptar una constitución. Sicasí, el conflictu ente monárquicos y demócrates siguió, y el 6 d'agostu, Hohenzollern foi ocupáu por fuercies de Prusia. El 7 d'avientu de 1849, el príncipe Federico Guillermo Constantino vendió l'Estáu al so pariente, el rei Federico Guillermu IV de Prusia. El 12 de marzu de 1850, Hohenzollern-Hechingen convirtióse oficialmente en parte de Prusia, y xunto col principáu de Hohenzollern-Sigmaringen formó la provincia de Hohenzollern.

• Eitel Federico IV (1576-1605).
• Juan Jorge (1605-1623) convertir en príncipe'l 1623.

• Eitel Federico V (1623-1661).
• Felipe Cristóbal Federico (1661-1671).
• Federico Guillermo (1671-1735).
• Federico Luis (1735-1750).
• José Federico Guillermo (1750-1798).
• Germán (1798-1810).
• Federico (1810-1838).
• Constantino (1838-1850) morrió en 1869, l'últimu miembru varón de la dinastía.

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Hohenzollern-Hechingen.