Helen Quinn
Helen Rhoda Arnold Quinn (19 de mayu de 1943, Melbourne)[9] ye una física australiana naturalizada estauxunidense que les sos contribuciones na busca d'una teoría unificada pa los trés tipos d'interacciones de partícules (fuerte, electromagnética y débil) fueron reconocíos por dellos premios, incluyendo la Medaya Dirac del ICTP.[10] En 2005 foi nomada Oficial d'Honor de la Orde d'Australia, «pol so serviciu a la investigación científica del campu de la física teórica y l'educación» (el premiu yera honoríficu porque yá nun yera ciudadana australiana).[11]
Helen Quinn | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Melbourne[1], 19 de mayu de 1943[2] (81 años) |
| Nacionalidá |  Estaos Xuníos [3] Australia |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá Stanford Philosophiæ doctor Universidá de Melbourne DESY (es)  Tintern Grammar (en) |
| Direutor de tesis | James Bjorken |
| Llingües falaes | inglés |
| Oficiu | física, profesora universitaria |
| Emplegadores | Universidá de Harvard Universidá Stanford |
| Premios | ver
|
| Miembru de | Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos[8] Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos Sociedá Filosófica Americana |
 | |
_BAR.svg){kind=small}
Biografía
Estudió en Victoria (Australia) y cursó los sos estudios cimeros na Universidá de Melbourne antes de camudase a los Estaos Xuníos na so tresferencia a la Universidá Stanford. Recibió'l so Ph.D. de Stanford en 1967, nuna dómina en que menos del 2 % de los físicos yeren muyeres. Fixo'l so trabayu posdoctoral nel DESY (Sincrotrón Alemán d'Electrones), allugáu en Hamburgu (Alemaña). Pasó otros siete años na Universidá de Harvard antes de tornar a Stanford, onde anguaño ye profesora de Física nel Stanford Linear Accelerator Center.
Contribución a la física
Nel so llabor al llau de Howard Georgi y Steven Weinberg, demostró cómo los trés tipos d'interacciones de partícules (fuertes, electromagnétiques y débiles), que tienen distintes formes d'afectar la redolada qu'arrodia al ser humanu, vuélvense desaxeradamente similares a los procesos d'alta enerxía y asina los trés aspeutos podríen ser una única fuercia unificada.[12] Tamién suxurió una posible simetría, non exacta, del universu (agora conocida como simetría Peccei-Quinn)[13] pa esplicar cómo les interacciones fuertes pueden caltener simetría CP (la simetría ente materia y antimateria) cuando nun esisten les interacciones débiles. Una consecuencia d'esta teoría ye una partícula conocida como axión —qu'entá nun foi reparáu—, pero ye unu de los candidatos pa la materia escuro que trescala l'universu.
Esplicó cómo la física de los quarks puede utilizase pa predicir ciertos aspeutos ensin cubrir pola física d'hadrones (que son partícules feches de quarks), independientemente de la estructura del hadrón en cuestión (en collaboración con Enrico Poggio y Steven Weinberg).[14] Esta propiedá útil agora conozse como la dualidá de quarks y hadrones.
Impartió charres públiques en dellos países sobre «la antimateria perdida», na que propón qu'esta área d'investigación ye prometedora. Tuvo un llargu compromisu cola educación. En California, trabaya con maestros de primaria y secundaria p'averar y emocionar la física a los estudiantes.[15] Preside la Xunta d'Educación de la Ciencia del Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques (NAS) y participó en dellos de los sos estudios.
Delles publicaciones
- con Yossi Nir, The mystery of missing antimatter, Princeton University Press 2008
Referencies
Datos: Q450304
Multimedia: Helen Quinn (physicist)
