Ferdinand Foch

Nació en Tarbes, Francia, en 1851. Apuntóse na infantería del so país en 1870 y combatió na Guerra franco-prusiana. En 1871 ingresa na École Militaire, onde foi asignáu al arma d'artillería en 1873.

Publicó Des Principes de la Guerre (Los principios de la guerra) en 1903 y De la Conduite de la Guerre (Sobre'l desenvolvimientu de la guerra) en 1904.

N'españando la Primer Guerra Mundial, asumió'l mandu del XXX Cuerpu d'exércitu en Nancy n'agostu de 1914. Contuvo la meyora de les fuercies alemanes mientres la Ofensiva de Primavera y na Segunda Batalla del Marne, en xunetu de 1918. Pa ello, llanzó'l contraataque que se convertiría na grana de la derrota xermana.

En xunetu de 1918, foi nomáu Mariscal de Francia, en payares, aceptó la rindición alemana. Tanto pol so conseyu mientres la Guerra Polaco-Bolxevique de 1920 como pola presión sobre Alemaña mientres la revuelta en Polonia, en 1923, foi honráu col títulu de mariscal de Polonia. Tamién foi reconocíu col grau supremu de mariscal de Campu británicu en 1919.

Espresó'l so descontentu sobre'l Tratáu de Versalles al manifestar y profetizar sobre aquel cola famosa frase: «Esti nun ye un tratáu de paz, sinón un armisticiu de venti años».^[11] Venti años y 64 díes dempués, españó la Segunda Guerra Mundial.

El llugar en que se firmó l'Armisticiu de Compiègne foi convertíu en monumentu nacional. Caltúvose, nun allugamientu, el vagón de ferrocarril onde tuvo llugar la firma y tres la muerte de Foch alzóse una estatua nel so honor. La estatua foi lo único dexáo polos nazis tres la cayida de Francia en 1940.

L'apellíu del mariscal foi utilizáu pa bautizar al portaviones de la clase Clemenceau Foch (R 99).

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ferdinand Foch .