Escitia

Na Antigüedá clásica, Escitia (griegu clásicu: Σκυθική; griegu modernu: Σκυθία) yera la rexón euroasiática habitada polos pueblos escites dende'l sieglu VIII e.C. hasta'l II d. C.

Escitia
Estensión aproximada d'Escitia y de les llingües escites (anaranxáu) nel sieglu I.
Alministración
Tipu d'entidá	rexón histórica
Capital	Neápolis escita (es)
Xeografía
Coordenaes	44°56′34″N 34°07′14″E / 44.94278°N 34.12056°E / 44.94278; 34.12056
Demografía
Fundación	sieglu VIII edC

La so estensión varió a lo llargo del tiempu, pero polo xeneral entendía les llanures de la estepa póntica dende'l Danubiu hasta les mariñes septentrionales del mar Negru, tal como lo indica nel mapa.

Les rexones conocíes como Escitia nos autores clásicos inclúin:

• La estepa póntica: Kazakstán, sur de Rusia y Ucraína (habitaes por escites dende siquier el sieglu VIII e.C.).
• La rexón al norte d'El Cáucasu, incluyida Azerbaixán. La posterior Sarmacia, Ucraína, Bielorrusia y Polonia hasta'l mar Bálticu (conocíu como océanu Sarmático).
• La zona del sur d'Ucraína y el Baxu Danubiu, tamién llamada Escitia Menor.

La rexón de Sistán (deriváu de Sacastán), habitada polos saques o indoescitas, nun suel ser considerada parte de Escitia.