Boeing 737 Next Generation

Impulsada pol desarrollu del Airbus A320, qu'incorporó teunoloxíes innovadores tales como fly-by-wire, en 1991 Boeing empecipió'l desarrollu d'una serie actualizada d'aviones.^[4] Dempués de trabayar colos veceros potenciales, foi anunciáu'l programa 737 Next Generation (NG) el 17 de payares de 1993.^[5] El 737NG engloba les variantes −600, −700, −800 y −900, y ye hasta la fecha l'actualización más importante de la estructura de l'aeronave. El rendimientu de los 737NG ye esencialmente'l d'un avión nuevu, pero caltienen importantes semeyances de les xeneraciones anteriores del 737. Les ales fueron modificaes, aumentando la so área nun 25% y el valumbu en 4,88 m, qu'aumentó la capacidá total de combustible nun 30%. Utilizáronse nuevos motores CFM56-7B más silenciosos y de más so consumu de combustible.^[6] Estes meyores combinar p'aumentar l'algame de los 737 en 900 milles náutiques, dexando'l serviciu transcontinental.^[5] El programa de pruebes de vuelu foi operáu por 10 aeronaves: 3 -600s, 4 -700s y 3 -800s.^[5]

En términos de la cabina de pasaxeros, l'interior del 737 Next Generation ameyoró sobre l'anterior estilu utilizáu nos Boeing 757-200 y los Boeing 737 Classic por aciu la incorporación de carauterístiques selectes del 777-, la mayoría notablemente más grandes, compartimientos cimeres más arrondaos y los paneles del techu curvos. L'interior tamién se convirtió nel interior estándar del Boeing 757-300, y darréu fíxose opcional nel 757-200.

En 2010, l'interior del 737 NG foi actualizáu de manera similar al del Boeing 787. Conocíu como Boeing Sky Interior, introduz nuevos compartimientos cimeros pivotantes (el primeru pa un avión Boeing d'un solu pasiellu), nueves parés llaterales, nueves unidaes de serviciu de pasaxeros y llume ambiental led.

El primer Next Generation foi un 737−700, el 737 #2843 construyíu, voló per primer vegada'l 9 de febreru de 1997, colos pilotos Mike Hewett y Ken Higgins. El prototipu −800 salió de la llinia de producción el 30 de xunu de 1997 y voló per primer vegada'l 31 de xunetu del mesmu añu, pilotáu por Jim McRoberts y Hewett. La más pequeña de les variantes nueves, la serie -600, ye idéntica en tamañu al -500, foi llanzada n'avientu de 1997, col vuelu inicial el 22 de xineru de 1998; la certificación de la FAA foi-y otorgada'l 18 d'agostu de 1998.^[5][7]

En 2004, Boeing ufiertó'l paquete Performance Short Field en respuesta a les necesidaes de Gol Tresportes Aéreos, que con frecuencia opera dende aeropuertos con llargor llindáu. Les meyores aumenten el rendimientu de despegue y aterrizaxe. El paquete opcional ta disponible pa los modelos 737NG y equipamientu estándar pal 737-900ER.

En xunetu de 2008, Boeing ufiertó nuevos frenos de carbonu Messier-Bugatti-Dowty pa los aviones 737 Next-Xen, que tán destinaos a sustituyir los frenos d'aceru y dexa amenorgar el pesu en 250-320 kg. Un amenorgamientu de pesu de 320 kg nun Boeing 737-800 resulta nel amenorgamientu de 0,5% nel consumu de combustible.^[8] Delta Air Lines recibió'l primer modelu de 737 Next-Xen con esti paquete de frenos, un 737-700, a finales de xunetu de 2008.^[9]

El 21 d'agostu de 2006, Sky News alegó que los 737 Next Generation de Boeing construyíos ente 1994 y 2002 contienen pieces defectuoses. L'informe indicó que delles partes del fuselaxe producíes por Ducommun fueron atopaes defectuoses polos emplegaos de Boeing, pero que la compañía negar a tomar midíes. Boeing diz que les acusaciones son «infundaes».^[10] Sicasí, una investigación d'un añu pola serie People & Powers de Al Jazeera en 2010 cuestiona la seguridá de delles pieces estructurales nos 737.^[11]

Boeing amontó la producción del 737 de 31,5 a 35 per mes en xineru de 2012, a 38 per mes nel 2013, a 42 per mes nel 2014, y ta previstu llegar a tases de 47 per mes en 2017 y 52 per mes en 2018.^[12][13][14]

Dende 2006, la compañía Boeing tuvo estudiando distintes propuestes de cara a reemplazar el so modelu 737, nun proyeutu llamáu internamente «Boeing Y1», qu'acompañaría al Boeing 787 Dreamliner.^[15] La decisión sobre dicha sustitución foi retardada y retrasada en 2011.^[16]

El 20 de xunetu de 2011, Boeing anunció planes pa una nueva versión del 737 propulsada polos motores CFM International LEAP-X. American Airlines pretendía pidir 100 d'estos aviones.^[17]

El 30 d'agostu de 2011, Boeing confirmó'l llanzamientu de la nueva variante del 737, llamada 737 MAX,^[18] con 496 compromisos de pidíos de cinco aereollinia. Espérase que los nuevos motores LEAP-1B de CFM International apurran un consumu de combustible 16% más baxu que l'actual Airbus A320.^[19][20][21] El 737 MAX ye competidor direutu col Airbus A320neo.

El 737-600 ye'l reemplazu direutu del 737-500 y compite col Airbus A318. El Boeing 737-600 nun incluyía winglets opcionales.^[22] WestJet diba ser el veceru de llanzamientu de Boeing pa los 737-600 con winglets, pero anunció nel segundu trimestre de 2006 que nun diba siguir alantre con esos planes. El 737-600 foi llanzáu por Scandinavian Airlines (SAS) en 1995, el primer avión foi apurríu'l 18 de setiembre de 1998. Un total de 69 -600s fueron producíos, l'aeronave final foi apurrida a WestJet en 14 de setiembre de 2006.^[23][3]

Boeing retiró'l 737-600 de la so llista de precios en 2012.^[24]

El 737-700 foi'l primeru de la serie Next Generation cuando vecera de llanzamientu Southwest Airlines ordenó la variante en payares de 1993. La variante foi basada nel 737-300 y entró en serviciu en 1998.^[25] Sustituyó los 737-300 na alliniación de Boeing, y el so competidor direutu ye'l Airbus A319. Polo xeneral tien capacidá pa 137 pasaxeros nuna cabina de dos clases o 149 en configuración económica. L'usuariu principal de la serie 737-700 ye Southwest Airlines. Operen cerca de 400 d'estos aviones y tien más pidíos.

El 737-700C ye una versión convertible, onde los asientos pueden ser removíos pa tresportar carga. Tien una gran puerta nel llau esquierdu de l'aeronave. L'Armada de los Estaos Xuníos foi'l veceru de llanzamientu del 737-700C so la designación militar C-40 Clipper.^[26]

Boeing llanzó'l 737-700ER (ER pa rangu estendíu) el 31 de xineru de 2006.^[27] All Nippon Airways foi'l veceru de llanzamientu, col primeru de los cinco 737-700ERs apurríu'l 16 de febreru de 2007. El 737-700ER ye la versión de tresporte comercial de pasaxeros del BBJ1 y el 737-700IGW. Combina'l fuselaxe del 737-700 coles ales y el tren d'aterrizaxe d'un 737-800. Ufierta un algame de 5510 milles náutiques (10 200 quilómetros), con capacidá pa 126 pasaxeros nuna configuración tradicional de dos clases.^[28] El competidor pa esti modelu sería'l A319LR. El 737-700ER tien la segunda autonomía más llarga de 737 dempués del BBJ2. El 737-700ER ta inspiráu nel Boeing Business Jet y ta diseñáu p'aplicaciones comerciales de llargu algame.

All Nippon Airways, la segunda aereollinia más grande de Xapón, ye pionera con ésti modelu n'Asia con un serviciu diariu ente Tokiu y Bombay. La totalidá de los sos asientos atópase configuraos en modalidá Business. Amás cunta con 36 asientos y tanques de combustibles adicionales.^[29] Un total de 1048 aviones -700, 106 -700 BBJ y 14 -700C fueren apurríos hasta xineru de 2011.^[3]

El 737-800 ye una versión allargada del 737-700, y sustitúi al 737-400. Tamién enllenó'l vacíu dexáu pola decisión d'atayar el McDonnell Douglas MD-80 y MD-90 tres la fusión de Boeing con McDonnell Douglas. El −800 foi llanzáu por Hapag-Lloyd Flug (agora TUIfly) en 1994 y entró en serviciu en 1998. El 737-800 tien capacidá pa 162 pasaxeros nuna configuración de dos clases, o 189 nuna clase, y compite col A320. Pa munches aereollinies de los Estaos Xuníos el 737-800 sustituyó al avieyáu trimotor Boeing 727-200.

El 737-800 ye tamién unu de los modelos que sustitúin a los aviones McDonnell Douglas de la serie MD-80 en serviciu coles aereollinies; los cualos quemen 850 galones (3200 llitros) de combustible per hora, o alredor del 80 per cientu del combustible que precisa un MD-80 nun vuelu comparable, inclusive mientres lleva más pasaxeros que'l segundu.^[30] Acordies con Airline Monitor, una publicación del sector, un 737-800 quema 4,88 galones (18,5 llitros) de combustible per asientu per hora.^[31] Alaska Airlines reemplazó'l MD-80 col 737-800, aforrando de $2000 por vuelu, asumiendo los precios del jet fuel en $4 por galón. El costu de combustible de cada unu d'esos vuelos (precios de 2008) nun 737-800 ye d'aproximao $8500.

El 14 d'agostu de 2008, American Airlines anunció 26 pidíos pal 737-800 (20 son opciones exercíes por contratos roblaos con anterioridá y seis son nuevos pidíos adicionales) según les entregues aceleraes.^[32] Un total de 2135 -800, y 16 -800 BBJ fueron apurríos con 1521 pidíos pendientes hasta xineru de 2011.^[3] Ryanair, una aereollinia de baxu costu irlandesa ye unu de los mayores operadores del Boeing 737-800, con una flota de más de 300 aviones sirviendo rutes en toa Europa y el norte d'África.

Boeing introdució más tarde el 737-900, la variante más llarga hasta la fecha. Por cuenta de que el -900 conserva la mesma configuración de salida del −800, la capacidá d'asientos ta llindáu a 177 places en dos clases, o 189 nuna clase única. Alaska Airlines llanzó'l 737-900 en 1997 y aceptó la entrega en 15 de mayu de 2001. El 737-900 tamién caltién el MTOW y la capacidá de combustible del -800. Estos defectos hasta apocayá torgaron a los 737-900 competir conducentemente col Airbus A321.

El 737-900ER (ER p'algame estendíu, Extended Range), que foi llamáu 737-900X antes del llanzamientu, ye la incorporación más recién y la más grande variante de la llinia Boeing 737 ya introducióse pa satisfaer l'algame y la capacidá de pasaxeros del descontinuado 757-200 y competir direutamente col Airbus A321. Un par de puertes de salida adicionales y un mamparo de presión traseru aumentaron la capacidá d'asientos a 180 pasaxeros nuna configuración de 2 clases o 215 en configuración de clase única. La capacidá de combustible adicional y winglets estándar ameyoraron l'algame al d'otres variantes 737NG.

El primer 737-900ER salió de la fábrica en Renton, Washington el 8 d'agostu de 2006, pal so veceru de llanzamientu, Lion Air. Lion Air recibió esta aeronave'l 27 d'abril de 2007 nun réxime especial de doble pintura, combinando'l logo del Lion Air nel estabilizador vertical y los colores de la llibrea de la Boeing nel fuselaxe. Lion Air tien pidíos pa 166 737-900ER a partir d'agostu de 2011.^[3]

El 22 d'agostu de 2011, informóse que Delta Air Lines fixo un pidíu de 100 737-900ERs.^[33] Un total de 52 -900s, 358 -900ERs y 7 -900 BBJs fueron apurríos, con 142 pidíos pendientes pal -900ER a partir de payares de 2015.^[3]

• Boeing 737 AEW&C – El Boeing 737 AEW&C ye un 737-700IGW más o menos similar al 737-700ER. Esta ye una versión d'alerta temprano y control aerotresportáu (AEW&C) del 737NG. Australia foi'l primera vecera (como proyeutu Wedgetail), siguíu de Turquía y Corea del Sur.
• C-40 Clipper – El C-40A Clipper ye un 737-700C utilizáu pola Armada de los Estaos Xuníos como un reemplazu pal C-9B Skytrain II. El C-40B y C-40C son utilizaos pola USAF pal tresporte de xenerales y otros altos dirixentes.
• P-8 Poseidon – El P-8 ye un 737-800ERX ("Extended Range") que foi escoyíu'l 14 de xunu de 2004 pa reemplazar los aviones de patrulla marítima Lockheed P-3 Orion.^[34] El P-8 ye únicu 767-400ER que tien raked wingtips, en llugar de blended winglets disponibles nes variantes 737NG. El P-8 ye designáu 737-800A por Boeing.^[35]

Los planes pa una versión d'avión de negocios del 737 nun son nuevos. A finales de 1980, Boeing comercializó'l Boeing 77-33, una versión de jet executivu del 737-300.^[36] El nome foi efímeru. Dempués de la introducción de la serie next generation, Boeing introdució la serie Boeing Business Jet (BBJ). El BBJ1 yera similar en dimensiones al 737-700 pero tenía carauterístiques adicionales, incluyendo ales más fuertes, el tren d'aterrizaxe del 737-800 y algame aumentáu (al traviés del usu de tanques de combustible adicionales) sobre los otros modelos 737. El primer BBJ salió de la planta d'ensamblaxe'l 11 d'agostu de 1998, y voló per primer vegada'l 4 de setiembre.^[37]

El 11 d'ochobre de 1999 Boeing llanzó'l BBJ2. Basáu nel 737-800, ye 5,84 m más llargu que'l BBJ1, con un 25% más d'espaciu na cabina y el doble espaciu d'equipaxe, pero l'algame amenorgáu llixeramente. Tamién ta forníu con tanques de combustible auxiliares y winglets. El primer BBJ2 foi apurríu'l 28 de febreru de 2001.^[37]

Hasta xunetu de 2016, 5567 Boeing 737 Next Generation taben en serviciu comercial. Esto inclúi 54 de la serie -600, 1039 -700, 4033 -800 y 441 -900.^[38]

Los principales operadores hasta xunu de 2017 son:^[39]

Datos hasta'l 30 de Xunu de 2018.^[3]

Acordies con Aviation Safety Network, la serie Boeing 737 Next Generation tuvo arreyada en 15 accidentes con perda del cascu y 10 secuestros, pa un total de 590 muertes.^{[40][41][42][43]}

Accidentes ya incidentes notables

• 8 d'avientu de 2005 – el vuelu 1248 de Southwest Airlines, un 737-700, salir de la pista al aterrizar n'Aeropuertu Internacional de Chicago-Midway en condiciones de nieve pesao. Un neñu de seis años d'edá morrió nun coche alcanzáu pol avión dempués d'esmucise a una cai. Les persones a bordu de l'aeronave y en tierra reportaron delles firíes leves. L'aeronave arreyada, N471WN, convertir en N286WN tres l'arreglu.
• 29 de setiembre de 2006 – el vuelo 1907 de Gol Tresportes Aéreos, un 737-800 con 154 persones a bordu estrellóse dempués d'un choque nel aire con un Embraer Legacy 600. Toos a bordu del 737-800 morrieron. El Legacy aterrizó ensin problemes nuna base de la Fuercia Aérea Brasilana.^[44]

• 5 de mayu de 2007 – el vuelu 507 de Kenia Airways, un 737-800 llevando 105 pasaxeros y nueve tripulantes perdió contautu y estrellóse nun banzáu nun vuelu a Nairobi (Kenia) dende Abidjan (Costa de Marfil), dempués de faer una parada programada en Duala (Camerún). Nun hubo sobrevivientes.

• 20 d'agostu de 2007 – el vuelu 120 de China Airlines, un Boeing 737-800 entrante dende Taipéi, amburóse pocu dempués d'aterrizar nel aeropuertu de Naha na prefeutura d'Okinawa, Xapón. Nun hubo víctimes mortales.^[45]

• 10 de payares de 2008 – el vuelu 4102 de Ryanair, un Boeing 737-800 procedente de Frankfurt-Hahn sufrió daños considerables nun aterrizaxe d'emerxencia nel aeropuertu de Roma-Ciampino. La causa del accidente foi debíu al impautu d'aves a dambos motores. El tren d'aterrizaxe delanteru del 737 colapsó.^[46] L'aeronave arreyada yera un Boeing 737-8AS EI-DYG (c/n33639, msn 2557). De los seis tripulantes y 166 pasaxeros a bordu,^[47] dos tripulantes y ocho pasaxeros fueron treslladaos al hospital con firíes leves.^[48] Amás de los daños a los motores y al tren d'aterrizaxe, la parte trasera del fuselaxe tamién foi estropiada pol contautu cola pista.^[49]

• 25 de febreru de 2009 – el vuelu 1951 de Turkish Airlines, un Boeing 737-800 procedente d'Istambul, estrellar mientres l'aterrizaxe nun campu cerca de Polderbaan nel aeropuertu de Schiphol, Ámsterdam. El fuselaxe partir en tres pedazo y los pilones del motor dixebráronse. De los 135 pasaxeros y la tripulación, hubo nueve víctimes mortales: cinco pasaxeros y cuatro miembros de la tripulación (incluyendo dambos pilotos y un pilotu en formación), y 84 persones sufrieron daños. Les investigaciones del accidente centráronse primeramente nun radioaltímetro esquierdu en mal funcionamientu, que pudo dar llugar a información falsa d'altitú faciendo que l'acelerador automáticu amenorgara la potencia.^[50]

• 22 d'avientu de 2009 – el vuelu 331 d'American Airlines, un 737-800 (rexistru N977AN) salir de la pista en Aeropuertu Internacional Norman Manley en Kingston, Xamaica. L'aeronave salir de la pista mientres l'aterrizaxe enzancáu pol mal tiempu. Les 154 persones a bordu sobrevivieron.

• 25 de xineru de 2010 – el vuelu 409 de Ethiopian Airlines, un 737-800, estrellar nel mar Mediterraneu pocu dempués de desapegar del aeropuertu Internacional Rafic Hariri de Beirut. L'aeronave tresportaba a 90 pasaxeros y 8 tripulantes, 50 de los pasaxeros yeren libaneses y dirixíase a la capital etíope d'Adís Abeba. Nun hubo sobrevivientes.^[51][52]

• 22 de mayu de 2010 – el vuelu 812 de Air India Express, un 737-800, salir de la pista mientres l'aterrizaxe nel aeropuertu Internacional de Mangalore, matando a 158 pasaxeros, incluyendo los seis tripulantes a bordu. Hubo ocho sobrevivientes. L'avión salióse más allá de la metá de la pista cutiendo una antena y estrellóse contra la valla nel estremu de la pista, pasando escontra un valle 200 metros más embaxo.^[53][54][55]

• 16 d'agostu de 2010 – el vuelu 8250 d'Aires, un 737-700, estrellóse y dixebróse en trés partes na islla colombiana de San Andrés. Nun hubo fueu y reportáronse dos muertes.^[56]

• 5 de xineru de 2011 – hubo un intentu de secuestrar el vuelu 1754 de Turkish Airlines que partió dende l'aeropuertu d'Oslu-Gardermoen, con destín al aeropuertu Internacional Ataturk n'Istambul. El secuestrador foi apoderáu por otros pasaxeros nel vuelu y foi deteníu cuando l'avión aterrizó.^[57] El vuelu taba siendo operáu por un Boeing 737-800 TC-JGZ.^[58]

• 30 de xunetu de 2011 – el vuelu 523 de Caribbean Airlines, un 737-800, salir de la pista y estrellóse na cerca perimetral mientres el aterrizje nel Aeropuertu Internacional Cheddi Jagan en Guyana. L'aeronave partir en dos en redol a la parte de primer clase. Nun hubo víctimes mortales, pero varios pasaxeros resultaron mancaos y siquier dos pasaxeros sufrieron quebres nes piernes.^[59][60][61]

• 13 d'abril de 2013 – el vuelu 904 de Lion Air, un 737-800 (rexistru PK-LKS) en ruta Bandung-Denpasar (Indonesia) con 108 persones a bordu, estrellar nel mar mientres intentaba aterrizar nel aeropuertu Internacional Ngurah Rai. El fuselaxe del avión rompióse llixeramente cerca de les ales. Tolos pasaxeros y la tripulación fueron sacupaos de forma segura con namái mancaes leves.^[62]

• 19 de marzu de 2016 – el vuelu 981 de Flydubai, un 737-800 na ruta Dubái, Emiratos Árabes Xuníos, a Rostov del Don, Rusia, estrellar nel aproximamientu final al aeropuertu de Rostov del Don so condiciones meteorolóxiques adverses. Les 62 persones a bordu morrieron.^[63]

Fuentes:

• Especificaciones oficiales de Boeing.^[67]

• Carauterístiques del avión Boeing 737 pal planiamientu aeroportuario^[64]

• Boeing 737
• Boeing 737 Classic
• Boeing 737 MAX
• Boeing T-43
• Boeing Business Jet
• Boeing 737 AEW&C
• C-40 Clipper
• P-8 Poseidon
• Airbus A320
• Boeing 717
• Bombardier CSeries
• Comac C919
• Embraer 195
• Irkut MS-21
• McDonnell Douglas MD-90
• Tupolev Tu-204

• Endres, Günter. The Illustrated Directory of Modern Commercial Aircraft. St. Paul, Minnesota: MBI Publishing Company, 2001. ISBN 0-7603-1125-0.
• Norris, Guy and Mark Wagner. Modern Boeing Jetliners. Minneapolis, Minnesota: Zenith Imprint, 1999. ISBN 9780760307175.
• Shaw, Robbie. Boeing 737–300 to 800. St. Paul, Minnesota: MBI Publishing Company, 1999. ISBN 0-7603-0699-0.

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Boeing 737 Next Generation.
• Páxina del 737 en Boeing.com
• Boeing 737-600/700/800/900 en Aerospace-Technology.com