Atanaricu

Atanaricu sofitó al usurpador Procopiu frente al emperador Valente, a pesar de les derrotes godes y la devastación nel territoriu godu, l'emperador taba primíu polos perses, y dambos alcordaron la paz en 369 pola que los tervinxos dexaron de pagar tributu a los romanos.^[2]

El mandatu del xuez taba llendáu nel tiempu y tuvo d'anovase dacuando dende 365. El mandatu d'Atanaricu pudo amenaciar tanto a l'aristocracia tervinxa como a los romanos. D'equí resultó que Fritixernu alzóse como'l so rival, y pa consiguir el sofitu de Valente, fíxose cristianu arrianu.^[3] Munchos tervinxos convirtiéronse al arrianismu mientres los sieglos III y IV, pero Atanaricu siguió calteniendo l'antigua relixón pagana de los xermanos porque consideraba que'l cristianismu socavaría les tradiciones gótiques.^[4]

Cola invasión de los hunos, les midíes defensives tomaes por Atanaricu amosáronse ineficaces frente a los hunos y el xuez tervinxu perdió en 376, lo que llevó a la devastación del territoriu y terminó cola institución del xuez tervinxu. La mayoría de los tervinxos desertaron d'Atanaricu y empobinaos por Fritixernu y Alavivu foron almitíos por Valente nel Imperiu,^[5][6] pero Alavivu ye mentáu como'l líder de los tervinxos per delantre de Fritixernu, posiblemente porque tendría la más alta posición aristocrática.^[6] Los tervinxos que permanecieron fieles a Atanaricu abellugáronse nos Cárpatos (Caucalandia).

Por cuenta d'una combalechadura socatrada por Fritixernu, espulsaron a Atanaricu de Caucalandia y sometióse al emperador. Foi recibíu pol mesmu emperador Teodosiu I poco primero de morrer el 25 de xineru de 381.^[7]

• Llista de reis visigodos