Álvaro Obregón

Álvaro Obregón Salido (19 de febreru de 1880, Navojoa – 17 de xunetu de 1928, San Ángel ^(es) ) foi un militar y políticu mexicanu que participó na Revolución mexicana y foi Presidente de Méxicu ente'l 1 d'avientu de 1920 y el 30 de payares de 1924. Tamién foi'l primer presidente que'l so mandatu, empecipió'l 1 d'avientu y terminó'l 30 de payares, na historia de Méxicu.

Álvaro Obregón
39. Presidente de Méxicu 1r avientu 1920 - 30 payares 1924 ← Adolfo de la Huerta - Plutarco Elías Calles → ministru
Vida
Nacimientu	Navojoa, 19 de febreru de 1880[1]
Nacionalidá	Méxicu
Muerte	San Ángel (es) , 17 de xunetu de 1928[1] (48 años)
Sepultura	Huatabampo (es)
Causa de la muerte	homicidiu
Estudios
Llingües falaes	castellanu[2]
Oficiu	políticu, militar
Participante asesinatu d'Álvaro Obregón
Premios	ver Gran Gordón de la Suprema Orde del Crisantemu
Serviciu militar
Cuerpu militar	Exércitu Mexicanu
Graduación	xeneral
Lluchó en	Revolución mexicana
Creencies
Partíu políticu	Partido Laborista Mexicano (es)
IMDb	nm1540621

Quedó güérfanu y más tarde convirtióse en llabrador. Casóse en 1906 con María del Abellugu Urrea, de quien tuvo dos fíos, Humberto y María del Abellugu. Sicasí, la so esposa finó en 1907, mientres allumaba ximielgos que tamién morrieron nel partu (el so terceru). Para fines de 1909, la fervencia política del país llevó a enrolarse nes fuercies de Francisco I. Madero que combatíen al xeneral Porfirio Díaz, Presidente de Méxicu dende 1877. Tres la cayida de Díaz y l'aparente trunfu revolucionariu, Obregón se retiró a la vida privada, pero tornó en 1913 pa sofitar a Venustiano Carranza, gobernador de Coahuila na so llucha contra Victoriano Huerta, que derrocó a Madero. Foi xefe de la división del Exércitu Constitucionalista y como tal ganó a los federales en munches batalles. Al producise la rotura ente'l grupu d'Emiliano Zapata y Francisco Villa con Carranza, arriendes de la Convención d'Aguascalientes, Obregón caltúvose lleal a Carranza y foi l'encargáu d'escorrer a Villa nel norte del país. Gañó na Batalla de Celaya, onde una bomba arrincó-y el brazu derechu, dexándo-y mancu. Una vegada que llograron el so trunfu, coló escoltando a Carranza a Querétaro onde se redactó la Constitución de 1917. Foi nomáu Ministru de Guerra y Marina, pero arrenunció'l 30 d'abril d'esi mesmu añu. Se retiró a la so facienda a prauticar l'agricultura y a preparar la so campaña presidencial. Encabezó en 1920 la Rebelión d'Agua Prieta contra Carranza, que pretendía imponer a Ignacio Bonillas como'l so socesor. Trunfó, y tres el interinato d'Adolfo de la Huerta foi escoyíu presidente. Llogró la reconocencia d'Estaos Xuníos d'América en 1923 pol Tratáu de Bucareli. Con cuenta de que el so gobiernu desamarró la Rebelión delahuertista porque pretendía imponer a Plutarco Elías Calles como'l so socesor. En 1928, en plena Guerra Cristera, se presentó de nuevu como candidatu a la presidencia tres una reforma constitucional realizada l'añu anterior. Foi escoyíu nuevamente, pero metanes gran crisis política ya incertidume. Foi asesináu pol cristero José de León Toral, el 17 de xunetu, nel restorán "La Bombilla", de la Ciudá de Méxicu.