Pedro María de Ric y Monserrat

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Pedro María de Ric y Monserrat
III barón de Valdeolivos
Naixencia	24 de setiembre de 1776 Fonz (Ribagorza, Aragón)
Muerte	29 de marzo de 1831 Fonz (Ribagorza, Aragón)
Enterreco	Ilesia parroquial de Fonz
Predecesor	Miguel Esteban Ric y Pueyo de Urriés
Succesor	María de los Dolores de Ric y Azlor
Conchuche/s	María de la Consolación Azlor y Villavicencio, contesa de Bureta
Descendencia	María de los Dolores de Ric y Azlor
Dinastía	Linache d'os Ric
Pai	Miguel Esteban Ric y Pueyo de Urriés
Mai	Ana María Monserrat y Ustariz

Pedro María de Ric y Monserrat, naixito de Fonz (Ribagorza) o 24 de setiembre de 1776 y muerto en ixa mesma villa o 29 de marzo de 1831, estió un machistrato y politico aragonés, III barón de Valdeolivos. Fillo de Miguel Esteban Ric y Pueyo de Urriés (II barón de Valdeolivos) y d'a suya muller Ana María Monserrat y Ustariz, feba parte d'o linache d'os Ric.

Formato en a Universidat de Uesca, estió dimpués profesor en ixa mesma institución, plegando mesmo a estar-ne o suyo rector. Nombrato camarero secreto d'o Papa, aproveitó o suyo viache enta Roma ta portar-sen o cuerpo de Sant Vicient, que depositó en a suya villa natal. Destinato dimpués en a ciudat de Zaragoza como machistrato d'a Reyal Audiencia d'Aragón, se i trobaba mientres os Setios de Zaragoza en a Guerra d'o Francés, prenendo parte en a esfensa d'a ciudat contra l'Exercito francés. En ixa labor conoixió a María de la Consolación Azlor y Villavicencio, contesa vídua de Bureta, con qui casó l'1 d'octubre de 1808. Mientres o Segundo Setio de Zaragoza, Pedro María de Ric estió president d'a Chunta Suprema d'Aragón, marchando dimpués d'a capitulación d'a ciudat en primeras enta Valencia (a on naixió a suya filla) y dimpués enta Cádiz. Dimpués d'a restauración de Ferrando VII d'Espanya ocupó bellos cargos politicos en Madrit, antis de retirar-se enta la suya villa natal, a on i morió. Fue apedacato en o paneyón familiar en a ilesia parroquial de Fonz.