Calpiogna

Calpiogna (lombardisch Calpiögna) isch bis Endi März 2012 e Gmai im Kanton Tessin in dr Schwyz gsii. Si hät zum Chrais (circolo) Faido im Bezirk Leventina ghert.

Calpiogna
Wappe vo Calpiogna
Wappe vo Calpiogna
Basisdate
Staat:Schwiiz
Kanton:Tessin (TI)
Bezirk:Leventinaw
Kreis:Faido
Gmeind:Faidoi2
Poschtleitzahl:6760
Koordinate: / 14890746° 29′ 0″ N, 8° 48′ 0″ O; CH1903: 704532 / 148907
Höchi:1'149 m ü. M.
Flächi:3.3 km²
Iiwohner:50 (31. Dezämber 2011)
Charte
Charte vo Calpiogna
Charte vo Calpiogna
ww

Am 1. April 2012 hät si mit de Gmeinde Anzonico, Campello, Cavagnago, Chironico, Mairengo und Osco zu de bestehende Gmeind Faido fusioniert.

Geografi

Calpiogna lyt uf ere Terrasse uf ere Hechi vu 1'149 m ü. M. uf dr linke Dalsyte vum mittlere Valle Leventina. Zue dr Gmai ghere Prodör un dr Wyler Primadengo uf 975 m.

Gschicht

Calpiogna isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1246 as Calpiognia. Bis anne 1853 het au no d Nochbergmai Campello zue Calpiogna ghert. In ere Abstimmig im Merz 2004 hän d Stimmburger gege ne Zämmeschluss mit dr Gmaine Faido, Osco, Mairengo, Campello, Anzonico, Rossura, Calonico, Chiggiogna, Cavagnago un Sobrio gstimmt.

Verwaltig

Dr Burgermaischter (Sindaco) vu Calpiogna isch dr Maurice Del Pietro gsii (bis März 2012).

Bevelkerigsentwicklig

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[1]

Johr18501860187018801888190019101920
Yywohner354181193143152147160125
Johr19301941195019601970198019902000
Yywohner116100999592867340

Dialekt

Dr lombardisch Dialäkt vu Calpiogna ghert zum Ticinese.

Böuwärch

  • Kapäll S. Eutichio (1665)
  • Kapäll S. Antonio da Padova, Primadengo (1651)

Literatur

  • Celestino Trezzini: Calpiogna. In: Historisch-Biographisches Lexikon der Schweiz, Band 2, Brusino – Caux, Attinger, Neuenburg 1921, S. 474–475. (abgerufen am 15. Juli 2017).
  • Simona Martinoli und andere: Guida d’arte della Svizzera italiana. Edizioni Casagrande, Bellinzona 2007, S. 133.
  • Marina Bernasconi Reusser, Monumenti storici e documenti d’archivio. I «Materiali e Documenti Ticinesi» (MDT) quali fonti per la storia e le ricerche sull’architettura e l’arte medievale delle Tre Valli. In: Archivio Storico Ticinese. 2. Serie, Nummer 148, Casagrande, Bellinzona 2010, S. 210, 212.
 Commons: Calpiogna – Sammlig vo Multimediadateie

Fuessnote