Vitamien K

Vitamien K₁ (phylloquinone, phytomenadione, phytonadione) is in 1929 geidentifiseer deur die Deense wetenskaplike Henrik Dam. Hy het die rol van cholesterol ondersoek in 'n proef waartydens hy hoenderkuikens 'n cholesterol-vrye dieet gevoer het.^[2] Ná etlike weke het die diere erge bloeding ontwikkel. Hierdie afwyking kon nie herstel word deur slegs die toevoeging van gesuiwerde cholesterol aan hul dieet nie. Dit kom toe voor dat — saam met cholesterol — daar 'n tweede komponent uit die voedsel onttrek word, en hierdie stof word toe die koagulasie-vitamien genoem. Die nuwe vitamien ontvang toe die letter K omrede die nuus van die ontdekking van die vitamien in 'n Duitse joernaal geplaas is, waarin daarna verwys is as die Koagulationsvitamin.

Voedselbronne van vitamien K₂ sluit in beleë kaas, eiers, vleis soos hoender, bees en dié se vet, lewers, en organe, en in gefermenteerde groente, veral "Natto" ('n Japannese gereg van gegisde sojabone), sowel as suurkool.^[4]

Vitamien K₂ (menakinoon-4) word deur dierlike weefsel gesintetiseer en kom natuurlik voor in vleis, eiers en suiwelprodukte.^[5]

• Vitamin K: Another Reason to Eat Your Greens
• Vitamin K: Signs of Deficiency Geargiveer 18 September 2013 op Wayback Machine
• Vitamin K: Vitamin Deficiency, Dependency, and Toxicity: Merck Manual Professional
• An Alternative Perspective on Vitamin K Prophylaxis
• Vitamin K: the effect on health beyond coagulation – an overview, Cees Vermeer.