Valentinianus I

Valentinianus I, die Grote (Flavius Valentinianus) (3 Julie 321 – 17 November 375) was keiser van die Wes-Romeinse Ryk van 364 tot 375.

Valentinianus I
65ste Keiser van die Romeinse Ryk
Solidus van Valentinianus I
Regeer	26 Februarie – 28 Maart 364 (hele ryk); 26 Maart 364 – 17 November 375 (keiser van die weste)
Volle naam	Flavius Valentinianus (vanaf geboorte tot toetreding); Flavius Valentinianus Augustus (as keiser)
Gebore	3 Julie 321; Cibalae, Pannonia Secunda (nou Vinkovci, Kroasië)
Oorlede	17 November 375 (op 54); Brigetio, Pannonia Valeria (nou Szőny, Hongarye)
Voorganger	Jovianus
Opvolgers	Valens, Gratianus en Valentinianus II
Adellike huis	Valentiniaanse dinastie
Vader	Gratianus die Ouere
Eggenote	Marina Severa Justina
Kinders	Gratianus Valentinianus II Galla Grata Justa
Godsdiens	Christendom

In Valentinianus se tyd is die projek om die 6 400 km lang grense te versterk wat onder Diocletianus begin het amper voltooi.^[1]

In die oostelike deel regeer Valens wat deur sy oudere broer Valentinianus aangestel is. Hy word self ná die dood van Jovianus deur die leër as keiser benoem. Die twee dele van die ryk begin onder hom en sy broer uit mekaar te groei. In die ooste is die Arianisme baie populêr en Valens bekeer hom tot hierdie vorm van Christendom. Valentinianus bly trou aan die eerste konsilie van Nicea, soos die meeste christene in die weste. Valentinianus kry veral te doen met invalle in Britannia en vanuit Germania aan die Ryn, wat in die boek de rebus bellicis beskryf word.^[2]

Aan die noordelike grense probeer hy om Germaanse hoofde te gebruik om die situasie daar te verbeter. In 372 benoem hy byvoorbeeld Fraomarius as koning van die Bucinobantes. Later maak hy hom tibuun van 'n eenheid Alamanni en verplaas hom na Britannia om daar 'n krisis op te los.^[3]

Hy word opgevolg deur Gratianus.