Urineterapie
In alternatiewe medisyne is urineterapie of urinoterapie die gebruik van menslike urine vir medisinale of kosmetiese doeleindes, insluitend die drink van 'n mens se eie urine en die massering van die vel of tandvleis met sy eie urine. Daar is geen wetenskaplike bewyse dat urineterapie enige voordele inhou nie.
Gesondheidskommer
Daar is geen wetenskaplike bewyse van 'n terapeutiese gebruik vir onbehandelde urine nie.[1][2][3][4][5]
Volgens die Amerikaanse Kankervereniging ondersteun "beskikbare wetenskaplike bewyse nie bewerings dat urine of ureum wat in enige vorm gegee word, nuttig is vir kankerpasiënte nie."[6]
In 2016 is die Chinese Urineterapievereniging deur die departement van burgersake op 'n lys van onwettige organisasies geplaas. Die munisipale buro vir burgersake in Wuhan het egter gesê hulle het geen jurisdiksie oor die vereniging nie.[7]
Geskiedenis
Urine word in verskillende tradisionele mediese stelsels as nuttig vir diagnostiese en terapeutiese doeleindes beskou[8][note 1] en word in sommige mediese tekste genoem.[note 2] Die Britse naturopaat John W. Armstrong het urineterapie in die vroeë 20ste eeu gewild gemaak as 'n stelsel van alternatiewe medisyne. Armstrong is geïnspireer deur die praktyk van sy familie om urine te gebruik om geringe skraapwonde en tandpyn te behandel, na aanleiding van 'n Bybelvers, Spreuke 5:15 ("Jy het tog self 'n vrou, jy het tog self 'n put met water: drink die strome uit jou eie fontein") en sy eie ervarings met swak gesondheid wat hy 45 dae lank behandel het met "niks anders as urine en kraanwater nie". Van 1918 af het Armstrong urineterapie voorgeskryf wat hy vir duisende pasiënte bedink het, en in 1944 het hy The Water of Life: A treatise on urine therapy gepubliseer wat 'n grondslagdokument van die veld geword het.[12][14]
Armstrong se boek het wyd verkoop en gelei tot die skryf van Manav mootra ("urineterapie" in Gujarati) deur die Gandhiese sosiale hervormer Raojibhai Manibhai Patel in Indië en ander werke. Hierdie werke verwys dikwels na Shivambu Kalpa, 'n verhandeling oor die farmaseutiese waarde van urine, as 'n bron van die praktyk in die Ooste.[note 3]
Urineterapie is ook gekombineer met ander vorme van alternatiewe medisyne. In haar boek Your Own Perfect Medicine: The Incredible Proven Natural Miracle Cure that Medical Science Has Never Revealed! beskryf Martha M. Christy homeopatiese preparate van urine en die gebruik daarvan, en sê dat dit "uiters kragtig" is.[1]
Moderne bewerings en bevindings
'n Omvattende beskrywing van die samestelling van menslike urine is in 1971 vir Nasa opgestel. Urine is 'n waterige oplossing van meer as 95% water. Die oorblywende bestanddele is, in volgorde van dalende konsentrasie: ureum 9,3 g/L, chloried 1,87 g/L, natrium 1,17 g/L, kalium 0,750 g/L, kreatinien 0,670 g/L en ander opgeloste ione, anorganiese en organiese verbindings.[15][16]
In China bestaan 'n vereniging vir urineterapie wat na bewering duisende lede het.[17][7]
Volgens 'n BBC-verslag het 'n Thaise dokter wat urineterapie voorstaan, gesê Thailanders drink al lank urine, maar volgens die departement van Thaise tradisionele en alternatiewe geneeskunde is daar geen rekord van die praktyk nie.[18]
Om te urineer op snyplekke of steek- en brandplekke van bye, perdebye, kwalle of die son is 'n algemene "volksmiddel",[19] maar die tydskrif Scientific American berig dit kan teenproduktief wees, aangesien dit netelselle wat op die steekplek agterbly, kan aktiveer en die pyn vererger.[20]
Sommige praktisyns het beweer dat urine en ureum 'n kankerbehandelende effek het, en dat uroterapie saam met ander vorme van alternatiewe terapie in sommige kankerklinieke in Mexiko aangebied word.[6]
Op die Arabiese Skiereiland word gebottelde kameelurine verkoop as "profetiese medisyne" met 'n beweerde voordeel vir die gesondheid.[21][22][23][24] In 2015 het die Saoediese polisie 'n man gearresteer "omdat die urine in die bottels sy eie was".[25]
Onder die openbare figure wat urineterapie beoefen het, tel die voormalige premier van Indië, Morarji Desai;[26] die Britse aktrise Sarah Miles;[27] die gemengdevegkunsvegter Lyoto Machida;[28] en die bokser Juan Manuel Márquez.[29]
Berigte oor die drink van urine as behandeling of voorkoming van Koronavirussiekte kom uit die Demokratiese Republiek die Kongo en ander dele van Afrika.[30]