Turkiese tale
Die Turkiese tale is ’n taalfamilie van minstens 35[1] tale wat deur Turkse volke van Suidoos-Europa en die Middellandse See-gebied tot Siberië en Wes-China gepraat word, en daar is voorgestel dat dit saam met Mongoolse, Toengoesiese en Japannese tale, Koreaans asook Ainoe deel van die omstrede Altaïese taalfamilie uitmaak.[2][3] Dié taalfamilie bestaan uit ses groepe, naamlik die Suidwestelike (Ogoesies), Suidoostelike (Karloek/Oeigoer), Khalaj, Noordwestelike (Kiptsjak), Tsjoewasjies (Oghoer) en Noordoostelike (Siberiese Turkiese tale). Soms word die Turkiese tale ook in twee takke verdeel: Bolgar en Algemene Turkiese tale.[4]
| Turkiese tale | |
|---|---|
| Geografiese verspreiding: | Van Suidoos-Europa tot Wes-China en Siberië |
| Genetiese klassifikasie: | Altaïes (omstrede) Turkiese tale |
| Onderafdelings: | Ogoeries Suidwestelik (Ogoesies) Noordwestelik (Kiptsjak) Suidoostelik (Karloek/Oeigoer) Noordoostelik (Siberiese Turkiese tale) Khalaj |
 Verspreiding van Turkiese tale: Suidwestelik (Ogoesies) Suidoostelik (Karloek/Oeigoer) Khalaj Noordwestelik (Kiptsjak) Tsjoewasjies (Oghoer) Noordoostelik (Siberies) | |
Lande met 'n amptelike Turkiese taal
Outonome gebiede met 'n amptelike Turkiese taal
Provinsies waar 'n Turkiese taal deur 'n meerderheid gepraat word
Lande waar 'n Turkiese taal deur 'n minderheidsbevolking van minstens 50 000 mense gepraat word
Sprekers en eienskappe
Turkiese tale word deur sowat 170 miljoen mense as moedertaal gepraat, en daar is altesaam meer as 200 miljoen sprekers.[5][6][7] Die Turkiese taal met die meeste sprekers is Turks, wat hoofsaaklik in Anatolië en die Balkan gepraat word. Die moedertaalsprekers van dié streke maak 40% van alle sprekers van Turkiese tale uit.[3]
Kenmerkende eienskappe van die Turkiese tale soos klinkerharmonie, saamklewing en die gebrek aan taalkundige geslag, word in al die tale aangetref.[3] Sprekers van die verskillende Ogoesiese tale kan mekaar ook redelik goed verstaan; dit sluit in Turks, Azerbeidjans, Turkmeens en Krim-Tataars.[8]
Verwysings
Verdere leesstof
- (en) Boeschoten, Hendrik & Lars Johanson. 2006. Turkic languages in contact. Turcologica, Bd. 61. Wiesbaden: Harrassowitz. ISBN 3-447-05212-0
- (en) Johanson, Lars & Éva Agnes Csató (ed.). 1998. The Turkic languages. London: Routledge. ISBN 0-415-08200-5.
Eksterne skakels
- (en) "Ethnologue: Languages of the World, Seventeenth edition, Turkic". Ethnologue. Besoek op 25 November 2018.
- (en) "Turkic languages". Encyclopædia Britannica. Besoek op 25 November 2018.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Turkiese tale.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
