Hurricanes (Superrugbyspan)

Die konsessie is in 1996 gestig om die neder-Noord Eiland in die Super 12-toernooi te verteenwoordig as een van vyf Nieu-Seelandse spanne en is aanvanklik die Wellington Hurricanes genoem. Met ’n gebied wat 920,000 mense dek was die Hurricanes die grootste van die Nieu-Seelandse konsessies.^[4] Die eerste afrigter van die span was Frank Oliver en Mark "Bull" Allen was die eerste kaptein. Die Hurricanes se eerste wedstryd is teen die Auckland Blues gespeel op die Skougronde in Palmerston-Noord. Die Hurricanes het hierdie wedstryd verloor. In die eerste jaar van die kompetisie het die Hurricanes nie so goed soos verwag is, gevaar nie en het negende geëindig. In 1997 het hulle egter die uitspeelrondes gehaal maar in die halfeindronde teen die ACT Brumbies vasgeval.

Na die 1997-seisoen kon die Hurricanes eers weer in 2003 tot die uitspeelrondes vorder. Ten spyte hiervan was hulle deurentyds bekend vir die aanvallende aard van hulle spel met die All Blacks Tana Umaga en Christian Cullen aan die spits van sake. Die span kon nie daarin slaag om konsekwente goeie vertonings te lewer nie.

Na die Rugbywêreldbeker 1999 het Jonah Lomu se kontrak met die NZRU verstryk en is hy gekoppel aan baie klubs regoor die wêreld; waaronder rugbyleague en die Amerikaanse Voetbalspan, die Dallas Cowboys^[5] Op 23 November 1999 is egter aangekondig dat Lomu ingestem het tot die terme van die Wellington Rugbyvoetbalunie ten spyte van gerugte van ’n kontrak met Bristol van ₤1,1 miljoen.^[5][6] Die skuif na Wellington het beteken dat hy beskikbaar sou wees vir die Hurricanes.

Die Hurricanes het die 2000-seisoen met ’n nuwe stadion geopen. Die hoogtepunt in daardie seisoen was die oorwinning oor die uiteindelike kampioene, die Crusaders in die rondomtaliewedstryde met 41 – 29. Aan die einde van die seisoen het die Hurricanes steeds ’n kans gehad om die uitspeelrondes te haal waarvoor hulle die Bulls moes klop om in aanmerking te bly. Hulle kon nie die Bulls wen nie en het die seisoen op ’n teleurstellende agtste plek afgesluit.

Alhoewel die Wellington Lions die 2000-seisoen van die Nasionale Provinsiale Kampioenskap (NPC) gewen het,^[7] het die Hurricanes slegs negende op die punteleër geëindig in 2001. Na ’n agtste plek in 2000 en nog ’n negende plek in 2002 het Graham Mourie, die afrigter sedert 2000, bedank.^[8]

Ten spyte van berigte dat Colin Cooper, toe hulpafrigter van die Crusaders, gesê het hy is nog nie gereed om die Crusaders te verlaat nie^[9] was die Huricanes in staat om Cooper (toe hoofafrigter van Taranaki) weg te lok van die kampioene af en hy is aangestel as die hoofafrigter van die Hurricanes vir 2003.

Cooper, met bystand van die nuut-aangestelde kaptein Tana Umaga, het gehelp om die inkonsekwente Hurricanes in een van die top spanne in die kompetisie te omvorm.^[10] In 2003 het ’n nuwe era vir die Hurricanes aangebreek toe hulle na die halfeindronde deurgerding het na ’n goeie vertoning van sewe seges in ’n ry in die middel van die seisoen.^[11] In daardie seisoen het Ma’a Nonu na vore getree en hy en Umaga het goed saamgespeel as senterpaar. Nonuhet ses drieë gedruk en is uiteindelik beloon met ’n plek in die All Black-span.^[12]

Vir die 2004-seisoen is Jonah Lomu uit die span gelaat weens ’n kwaadaardige siekte wat gelei het tot ’n nieroorplanting. Die seisoen was teleurstellend vir die Hurricanes nadat hulle elfde op die punteleër geëindig het. Die meeste van die spelers is egter opgeneem in die span vir 2005^[13] en die Hurricanes het in daardie jaar weer tot die uitspeelrondes gevorder. Hulle het teen die Crusaders in Christchurch verloor met 47 – 7. Jimmy Goperth, voormalige losskakel vir die Nieu-Seeland Colts het in daardie seisoen 139 punte aangeteken^[14] en hy is beskou as ’n gepaste opvolger vir David Holwell wat op pad na Ierland was.^[15] Aan die einde van die seisoen het die Hurricanes die dienste van die Australiese spelskepper, Brock James, wat in die vorige seisoen vir Taranaki en die Blues uitgeblink het,^[16] probeer bekom. Luke McAlister het ook te kenne gegee dat hy in Wellington sal wil speel,^[17] en die Hurricanes het probeer om Andrew Merhtens na Wellington te lok maar was nie suksesvol nie.

In 2006 is die kompetisie uitgebrei na 14 spanne met die toevoeging van die Western Force van Australië en die Cheetahs van Suid-Afrika. Rodney So’oialo is aangewys as nuwe kaptein van die Hurricanes nadat Umaga gesê het hy wil op sy spel konsentreer.^[18] Die span van Wellington het weer goed gespeel en weer deurgedring na die uitspeelrondes. Hierdie keer het hulle Waratahs in Wellington met 16 – 14 in die halfeindronde geklop. Hulle is na Christchurch vir die eindstryd. Die wedstryd is in swaar mistige toestande, wat dit moeilik gemaak het vir die spelers gespeel, gespeel en die Crusaders het met 19 – 12 gewen.^[19] Na afloop van die wedstryd het ’n insident in ’n nagklub waarby ’n handsak, Chris Masoe en Tana Umaga betrokke was, ’n herrie in die media veroorsaak.

2007 was nie ’n goeie seisoen vir die Hurricanes nie en hulle kon slegs ses wedstryde wen was ’n agtste plek op die punteleër tot gevolg gehad het. In 2008 is egter baie verbeter en die Hurricanes het vir die vyfde keer tot die uitspeelrondes deurgedring nadat hulle vierde op die punteleër geëindig het. Hulle is egter deur die Crusaders met 33 – 22 geklop. In 2009 het hulle selfs nog beter gevaar en was aan die einde van die rondomtalietoernooi in die derde plek. Hulle het egter hierdie keer teen die Chiefs verloor met 14 – 10.

Die konsessie verteenwoordig die Ooskus-, Poverty Bay-, Hawke’s Bay-, Taranaki-. Wanganui-, Manawatu-, Wairarapa-Bush-, Horowhenua-Kapiti- en Wellington provinsiale rugbyunies. Hierdie gebied maak die Hurricanes die tweede grootste Nieu-Seelandse konsessie met verteenwoordiging van 920,000 mense.^[4]

Soos al die Nieu-Seelandse Super 14-spanne kan die Hurricanes elke seisoen 24 ven sy eie spelers teen kontraktering deur ander unies/konsessies beskerm. Spelers wat nie beskerm is nie kan deur enige van die ander vier konsessies gekontak word.

Die Hurricanes speel die meeste van hulle wedstryde op die Westpacstadion (met sitplek vir 34,500 mense), in Wellington se Waterfront. Die stadion staan in volksmond bekend as die "Koekblik" weens die vorm daarvan. Die stadion is in 2000 geopen om die span se vorige basis, Athletic Park, te vervang. Yarrow-stadion (voorheen bekend as Rugby Park) in Nieu-Plymouth, die FMG-stadion (voorheen die Skougronde) in Palmerston North en McLean Park in Napier het ook al wedstryde van die Hurricanes aangebied.

In die aanvangsjare van die kompetisie het die Hurricanes een, soms twee keer op ’n ander stadion as die een in Wellington gespeel afhangende van hoeveel tuiswedstryde hulle per jaar gehad het. Hierdie beleid is verkelkom aangesien die Hurricanes so ’n groot geografiese area dek. Meer onlangs het die Hurricanes egter selde op ’n ander plek as Wellington gespeel omdat die stadion in Wellington dikwels voller was as wanneer die Hurricanes elders gespeel het. Dit het ’n negatiewe impak op die Hurricanes se finansies gehad ten spyte van die uitbreiding van die kompetisie. Die span se kleure is geel en swart (dit verteenwoordig die kleure van Wellington en Taranaki wat aanvanklik die twee groot unies in die konsessie was), met klein afwerkings in donker blou en wit sodat die ander unies ook verteenwoordig kan word (swart en wit vir Hawke’s Bay, blou en wit vir Horowhenue-Kapiti, blou vir Wanganui en wit vir Manawatu (saam met groen)).

Die volgende tabel som die Highlanders se Super 12-uitslae op:^[20]

Seisoen	Pos	Gespeel	Gewen	Gelyk	Verloor	Punte vir	Punte teen	+/-	BP	Pte	Notas
1996	9de	11	3	0	8	290	353	-63	5	17
1997	3de	11	6	0	5	416	314	102	10	34	Verloor in halfeindrondte teen ACT Brumbies
1998	8ste	11	5	0	6	313	342	-29	6	26
1999	10de	11	4	1	6	213	226	-13	4	22
2000	8ste	11	6	0	5	308	329	-21	5	29
2001	9de	11	5	0	6	291	316	-25	5	25
2002	9de	11	5	0	6	232	317	-85	3	23
2003	3de	11	7	0	4	324	284	40	7	35	Verloor in halfeindrondte teen Crusaders
2004	11de	11	4	1	6	275	303	-28	5	23
2005	4de	11	8	0	3	283	248	35	2	34	Verloor in halfeindrondte teen Crusaders

Die volgende tabel som die Hurricanes se Super 14-uitslae op:^[20]

Seisoen	Pos	Gespeel	Gewen	Gelyk	Verloor	Punte vir	Punte teen	+/-	BP	Pte	Notas
2006	2de	13	10	0	3	328	266	102	7	47	Verloor in eindrondte teen Crusaders
2007	8ste	13	6	0	7	247	300	-53	3	27
2008	4de	13	8	1	4	310	204	106	7	41	Verloor in halfeindrondte teen Crusaders
2009	3de	13	9	0	4	380	279	101	8	41	Verloor in halfeindrondte teen Chiefs
2010	8ste	13	7	1	5	358	323	35	7	37

Die volgende tabel som die Hurricanes se Superrugby-uitslae op:

Seisoen	Pos	Gespeel	Gewen	Gelyk	Verloor	Punte vir	Punte teen	+/-	BP1	Pte	Notas
2011	9de	16	5	2	9	328	398	-70	10	42
2012	8ste	16	10	0	6	489	429	+60	9	57
2013	11de	16	6	0	10	386	457	−71	9	41
2014	7de	16	8	0	8	439	374	+65	9	41
2015	1ste	16	14	0	2	458	288	+170	10	66	Verloor teen Highlanders in eindrondte

¹ Punte toegeken vir ’n loslootjie is nie hierby ingereken nie.

Die volgende tabel som die Hurricanes se Superrugby-uitslae vir die uitgebreide toernooi van agtien spanne op:

Seisoen	Pos Alg	Pos Groep	Gespeel	Gewen	Gelyk	Verloor	Punte vir	Punte teen	+/−	BP1	Pte	Notas
2016	1ste	1ste	15	11	0	4	458	314	+144	9	53	Algehele wenner (teen Lions)
2017	5de	3de	15	12	0	3	596	272	+324	10	58	Verloor teen Lions in halfeindrondte

Hurricanes 2016 Superrugbyspan

• Frank Oliver – 1996 tot 1999
• Graham Mourie – 2000 tot 2002
• Colin Cooper – 2003 tot 2010
• Mark Hammett – 2011 tot 2014
• Chris Boyd – 2015 tot huidig

• Wellington Rugbyvoetbalunie

• Amptelike webblad
• Nuutste Hurricanes nuus, spanne en wedstrydverslae Geargiveer 27 Maart 2010 op Wayback Machine