Harold Delos Babcock
Harold Delos Babcock (24 Januarie 1882 - 8 April 1968) was 'n Amerikaanse sterrekundige, en die vader van Horace W. Babcock. Hy was van Engelse en Duitse herkoms. [1] Hy is in Edgerton, Wisconsin, gebore voordat hy sy hoërskool loopbaan in Los Angeles voltooi het, en is in 1901 by die Universiteit van Kalifornië, Berkeley, aanvaar is. [2] Hy het vanaf 1907 tot 1948 by die Mount Wilson-sterrewag gewerk. Hy het in sonspektroskopie gespesialiseer en die verspreiding van magnetiese velde oor die son se oppervlak gekarteer. Saam met sy seun het hy die bestaan van sterk magnetiese velde in sekere sterre bekend gemaak. In 1953 het hy die Bruce-medalje gewen. [3]
| Harold Delos Babcock | |
| Gebore | 24 Januarie 1882 Edgerton, Wisconsin |
|---|---|
| Oorlede | 8 April 1968 |
| Nasionaliteit | Amerikaans |
| Vakgebied | Sterrekunde |
| Instelling(s) | Mount Wilson Observatorium |
| Alma mater | Universiteit van Kalifornië, Berkeley |
| Bekend vir | Sonspektroskopie en magnetiese velde op die son/sterre |
| Invloed op | Horace W. Babcock |
Die Babcockkrater op die maan is na hom vernoem, asook die asteroïde 3167 Babcock (gesamentlik na hom en sy seun).
Doodsgetuienisse (orbutuaries)
- Obs 88 (1968) 174 (one paragraph)
- QJRAS 10 (1969) 68
